قدیمی‌ها معتقدند ؛ دعوا نمک زندگی است! با‌اینکه درک‌این جمله یک مقداری سخت به نظر می‌رسد اما تجربه ثابت کرده‌این عبارت واقعیت دارد و منظور خوش نمک بودن قضیه است نه منجر شدن آن به شوری!
زن و شوهر باید در زندگی مشترک همواره با هم گفت‌وگو داشته باشند و افکار و احساسات خود را بین یکدیگردر میان گذاشته و اگر ناراحتی بین آنها به‌وجود‌اید، با همدیگر راجع به آن صحبت کنند، اما‌این بحث و گفتگو با جر و بحث یا داد و هوار فرق دارد. توقعات دور از انتظار، سوء تفاهم‌ها، قضاوت‌های منفی، نگرانی‌های بی‌دلیل، مقایسه اشتباه و … از جمله عواملی هستند که می‌توانند جرقه‌های یک دعوای زن و شوهری باشند.
واضح است؛ دو نفری که در دو جایگاه و خانواده متفاوت بزرگ شده‌اند؛ ممکن است دچار اختلاف شوند اما‌این اختلاف اصلاً به معنای دوری از هم نیست و فقط به معنای نیاز داشتن به گفتگو است.
اختلاف، بخش جدایی ناپذیر زندگی زناشویی است و به خودی خود برای زندگی زناشویی خطرناک نیست، آنچه می‌تواند خطرناک باشد نحوه مواجهه همسران با اختلافاتشان است. اگر اختلافات به درستی حل نشود می‌تواند زندگی زناشویی را دچار بحران‌های جدی کند .
آشنایی با « مهارت حل اختلاف » به ما کمک می‌کند تا دعواهای زن و شوهری را به شکلی درست مدیریت کنیم.
نکته ضروری و قابل ذکر در باره دعواهای زن و شوهری‌این است که‌اینطور بحث‌ها باید بصورتی خصوصی میان زن و شوهر باقی بماند. باز هم به قول قدیمی‌ها، دست باید در آستین بشکند !
چرا با هم دعوا میکنیم ؟
دلیل اصلی اختلافات و جروبحث‌های زناشویی را می‌توان اختلاف فرهنگی دانست.این اختلاف فرهنگی به معنی بالا بودن فرهنگ یک خانواده و پایین بودن فرهنگ خانواده طرف مقابل نیست! بهتر است همدیگر را با‌اینگونه الفاظ بالاتر و پایین‌تر ناراحت نکنید.اینگونه اختلاف‌ها فقط به دلیل متولد شدن و بزرگ شدن شما در دو خانواده مجزا از هم است. شما باید قبول کنید که به دو شیوه متفاوت از هم تربیت شده‌اید و‌این گاهی باعث می‌شود تا به سایر روش‌های تربیتی و خلق و خویی آشنایی نداشته باشید. عامل دیگر که باعث بروز دعوا می‌شود، نداشتن مهارت کافی در برقراری ارتباط و حل مسائل گوناگون در زن و شوهر است. با دانستن مهارت‌های زندگی، همسران می‌توانند یکدیگر را به راحتی درک کنند.
یکی دیگر از علل مشاجره و دعوا بین همسران، تلاش آنها برای تغییر دادن رفتارهای یکدیگر است، افراد در مقابل تغییرات واکنش نشان می‌دهند. وقتی یکی از همسران درصدد تغییر رفتار شریک زندگی‌اش برمی‌آید، یا از او‌ایراد می‌گیرد و بیان می‌کند که به عنوان مثال:این اخلاقت را نمی پسندم! ناخودآگاه باعث می‌شود که شریکش از خود مقاومت نشان دهد.این مقاومت نوعی سپر دفاعی است که با در دست گرفتن آن توسط یکی از زوجین، مقدمات مشاجره و جر و بحث به وجود می‌آید.
حواستان به زمان باشد
یکی از مهمترین عواملی که اختلاف را تشدید کرده و شاید باعث اوج‌گیری دعوا بشود، شروع بحث در زمان‌های نامناسب است. لطفاً همیشه در زندگی‌تان حواستان به زمان باشد!
اگر به مسئله‌ای برخوردید که باعث بروز اختلاف سلیقه با همسرتان شد، یا گمان کردید که طرف مقابلتان نمی‌تواند شما را درک کند؛ بلافاصله و در هر شرایطی پرچم دعوا را بالا نبرید! سعی کنید صبور باشید .
تجربه ثابت کرده:
- زمانی که همسران در خارج از خانه هستند؛ (خیابان یا فروشگاه یا حتی منزل اقوام و آشنایان)
- زمانی که یکی از آنها در حال رانندگی است
- زمانی که تلویزیون در حال پخش برنامه مورد علاقه یکی از همسران است؛ ( مثل سریال‌ها یا فوتبال )
- زمانی که آقا تازه از سر کار به خانه برگشته
گفتگو درباره اختلافات به یک مشاجره شدید و تمام عیار تبدیل خواهد شد! پس حواستان باشد که یک راهکار ساده برای جلوگیری از دعواهای مهلک، زمان سنجی مناسب است .
طرف مقابل کیست ؟
در طول بحث‌ها و مشاجره‌هایتان همواره این نکته را در ذهن خود مرور کنید که: فرد مقابل من که در حال مشاجره با او هستم کیست؟
آیا او کسی غیر از همسر من است؟
آیا او کسی غیر از تمام دار و ندار من است؟
آیا او کسی غیر از پدر فرزندان من است؟
آیا او کسی غیر از تکیه‌گاه و پشتیبان من است؟
و مهمتر از همه‌اینکه آیا او کسی غیر از “زندگی” من است؟
آن وقت خودتان خواهید دید که سریع بر احساستان غلبه میکنید و به جای داد و هوار و خدای نکرده توهین و تحقیر سعی میکنید مسئله را با عقلانیت رفع نمایید .
من گفتم، تو گفتی‌های بی‌فایده
از دیگر عوامل حساسیت‌زا در مشاجره‌ها و دعواها:
- من گفتم …
- من می‌خواستم …
- من تشخیص دادم …
- تو نمی‌فهمی …
- تو درک نمیکنی …
- تو نگفتی …
و جمله‌هایی از‌این قبیل است.
بار منفی‌این جملات آنقدر زیاد است که خواسته یا ناخواسته باعث رنجش طرف مقابل شده و شاید باعث پررنگ‌تر شدن کدورت زن و شوهر از یکدیگر شود.
واقعا چه اهمیتی دارد که چه کسی چه گفتی و چه کسی چه نگفته؟ اگر‌اینگونه جملات خود را در دعواها و مشاجرات ضبط کنید، یا بنویسید و بعد از یک بازه زمانی؛ مثلاً یکماه بعد دوباره آنها را مرور کنید؛ خواهید دید که چقدر خنده‌دار و مسخره هستند!
به جای اینکه یکدیگر را محاکمه کنید بهتر است از جمله‌های مثبت استفاده کنید!
- ما با هم تصمیم میگیریم
- ما به هم احترام می‌گذاریم
- ما همدیگر را دوست داریم
دار دار خبردار ممنوع
بدترین کار در دعواهای زن و شوهری‌این است که؛ تا همسران در یک موضوعی به اختلاف می‌رسند و بحثشان می‌شود، سریع با استفاده از یکی از وسایل ارتباطی به دیگران از جمله مادر و پدر، خواهر و برادر، دوست و آشنا و … خبر می‌دهند! این کار چه فایده‌ای دارد ؟ آیا غیر از‌این است که دیگران از خصوصی‌ترین مسائل زندگی شما آگاه می‌شوند ؟ آیا غیر از این است که با این کار آبروی زندگی مشترکتان را می‌برید؟ آیا غیر از‌این است که احترام همسرتان را در مقابل دیگران خدشه‌دار میکنید؟
از قدیم گفته‌اند دست باید در آستین بشکند؛ کنایه از اینکه کسی نباید از مشکلات و مسائل خصوصی زندگی آدم خبردار بشود. دیگران مسئول زندگی خودشان و شما مسئول زندگی خودتان هستید، پس لطفاً عاقل باشید و به هیچ عنوان نگذارید اختلاف‌ها و دعواهایتان حتی یک متر آنطرف‌تر از جایی که نشسته‌اید؛ برود .
زود آشتی کنید
اگر دعوا کردید و در پی آن قهر؛ بهتر است که مدت زمان قهر بودنتان را کاهش دهید و به بهانه‌های ساده سریع با هم آشتی کنید. در مواقعی که قهرید و در ذهنتان حسابی از دست طرف مقابل عصبانی هستید، یک لحظه به‌این فکر کنید که خدای نکرده اگر او را از دست بدهید چه حسی خواهید داشت؟ اصلاً دنیا ارزش این را دارد که شما به جای لذت بردن از زندگی و کنار هم بودن، طعم تلخی‌هایش را بچشید؟
با بهانه‌های کوچکی مثل چای، بستنی، حتی گفتن یک لطیفه و یا فرستادن پیامک‌های محبت آمیز، یا بوسیدن یکدیگر، ماجرا را فیصله دهید.
آشتی کردن با یکدیگر به این معنا نیست که یکی از همسران شکست خورده و یا این که نظر او کاملاً اشتباه بوده است. بزرگترین عارضه قهر‌های طولانی مدت، دور شدن هر چه بیشتر همسران از یکدیگر خواهد بود. زندگی‌تان را از شر این عارضه نجات داده و زود آشتی کنید.این مهارت را یاد بگیرید که زود معذرت خواهی کنید حتی اگر تقصیر خودتان نبوده باشد و دیگران را هم زود ببخشید حتی اگر مقصر بوده باشند.
