در خانواده های امروز شاهد این ماجرا هستیم که عضو خانواده علی الخصوص (نوجوانان و جوانان) پس از مراجعه به منزل، از محیط های خارج از خانه، بلافاصله به اتاق خویش رفته و مشغول کار با رایانه و اینترنت می شود و حتی وعده های غذایی و میان وعده های خود را بجای اینکه در کنار خانواده با لذت میل کنند با عجله پشت میز رایانه و دور از کانون خانواده صرف می کند.
این کاهش گفت و گوهای خانوادگی پیامدهای جبران ناپذیری را به دنبال دارد، از جمله میزان شناخت افراد خانواده نسبت به یکدیگر را کاسته و باعث بدبینی ها و در نتیجه عدم اعتماد اعضای نسبت به یکدیگر شده و این گونه می شود که پس از مدتی این ارتباط ضعیف و بد بینانه باعث گوشه گیری (به خصوص نوجوانان و جوانان) و عدم رغبت به زندگی اجتماعی و ارتباط با خانواده می شود.
زمانی که فرزندان و اعضای خانواده نتوانند از انرژی خانوادگی بهره ببرند نا خواسته برای جبران آن به اینترنت روی می آورند و با محیطهای ارتباطی خارج از عرف و فضای تازه ای روبرو می شوند که مجبورند از خانواده خود پنهان کنند. در آن سو افرادی سودجو منتظر چنین افرادی هستد تا طعمه خود کنند. از مصادیق آن که در جراید و رسانه های دیداری و شنیداری منتشر شده کم سراغ نداریم. استفاده بیش از حد از اینترنت موجب انواع بیماری و اعتیاد اینترنتی خواهد شد.
لازم است والدین حد و مرزها را برای کودکان و فرزندانشان مشخص کنند و مسئولیت هوشیاری دادن به کودکان را مهم و جدی تلقی کنند و مدت زمان استفاده فرزندان خویش را مدیریت و سرپرستی کنند. والدین باید به فرزندان خویش بیاموزند که حرمت های خانوادگی و شخصی فقط و فقط مختص حریم خانواده است و نباید در معرض عموم قرار گیرد و همچنین فرزندان این آگاهی را پیدا کنند که تمام اطلاعات موجود در اینترنت قابل اعتماد و واقعی نیست و نباید به سایت ها، وب گاه ها و شبکه های اجتماعی ناشناخته وارد شوند و این نکته فراموش نشود که خود والدین باید آگاهی لازم را در مورد مصرف اطلاعات شبکه اینترنت داشته باشند که این آگاهی باعث می شود روند بهره وری از اطلاعات اینترنت بهبود یابد.