شرط اول طلبه بودن دانش اندوزی است

یعنی طلبه باید دانش/علم پژوه و دانش/علم طلب و دانش/علم آموز باشد
این شرط اول است یعنی معنای لفظی طلبه است که شرط اطلاق این عنوان بر یک فرد خواهد بود.
این شرط ابتدایی نوعی از رفتارها و هنجارها را در سبک زندگی یک طلبه تعریف می کند مثلا بالا بودن نرخ مطالعه و دوری از دغدغه های مدگرایانه و تجمل پرستانه ی معمول در جامعه ، داشتن روحیه ی پرسشگر و محقق ، هدفگزاری های بلند مدت درباره مطالعات تخصصی و…..


یک نوع طلبه داریم که چیزی بیش از طلبه دانش/علم پژوه است و آن طلبه  نظریه پرداز است

این نوع دوم طلبه هم شرط خودش را دارد و سبک خاص زندگی خودش را که البته  پیشرفته ی همان نوع ابتدایی است

نظریه پردازی و نگارش مقالات تخصصی باید در تخصص این نوع طلبه باشد، که لاجرم این نوع طلبه سبک زندگی و دغدغه های طلبه نوع اول را بیشتر احساس خواهد کرد و کمتر شباهت به مردم عادی خواهد داشت.

یک نوع طلبه دیگر هم داریم که هویت معنوی و ایمانی در او پررنگ است و آن طلبه ای است که علم و عملش دو بال پرواز او در آسمان تقوایند شاید خیلیها بیشتر این بعد را هویت طلبه میدانند


به هر حال هویتی که برای این لفظ و پیشینه  یک طلبه  قایل هستیم نگرش ما را به سبک زندگی طلبه معنا می کند

به عبارت دیگه :هدف و هویت ، سبک زندگی هر قشر یا فردی رو ایجاد می کند.
لذا وقتی از « سبک زندگی طلبه» سخن می گوییم اول باید هویت بایسته طلبه و بعد هم هدف هایش را تعریف کنیم آن زمان است که می توانیم بگوییم چطور باید زندگی کند…

**نوشته شده توسط  آسیه سادات بنیادی