عنوان: احادیث جلی بر امامت امیرالمؤمنین امام علی (علیه‌السلام)

استاد راهنما: سرکار خانم تسبیحی

پژوهشگر:  زهرا مجتهدی

امام کسی است که دارای رهبری عمومی دین و دنیا است. نصب امام از جانب خداوند متعال به دست پیامبر (صلی‌الله علیه و آله و سلم) است. امامت از منظر شیعه دارای مرجعیت سیاسی، علمی و دینی و معنوی به شکل انسان کامل می‌باشد. امام دارای مقام عصمت، علم و افضلیت می‌باشد. دلایل عقیلی و نقلی بر وجود امامت دلالت دارند. از جمله: قاعده لطف و حدیث «مَن مات». از نظر شیعه با استناد به ادله عقلی و نقلی امام باید افضل باشد. هم در صفات کمال انسان و هم در عبادت و نیز عالِم به همه‌چیز باشد و دارای مقام عصمت باشد و از خطا و گناه و نسیان محفوظ باشد و این صفات اکتسابی نیست. بلکه موهبتی الهی است. منصب امامت در شخصیت حضرت علی علیه‌السلام و فرزندان بزرگوارشان تحقق‌یافته است. احادیث جلی بر امامت امام علی علیه‌السلام دلالت دارند. مراد از نص جلی، حدیثی است که بالضروره دلالت بر معنا کند و بی‌نیاز از استدلال باشد. احادیث جلی دلالت‌کننده بر عنوان امیرالمؤمنین و ولایت و وصایت و خلافت امام علی علیه‌السلام از طریق شیعه و سنی نقل‌شده است که به جهت دلالت الفاظ و حدیث به‌روشنی مدعا را ثابت می‌کند. شبهاتی پیرامون این احادیث واردشده است که به آن‌ها پاسخ‌داده‌شده است.