در نگاه نسبت به زن یکی از ابعاد، حضور زن در اجتماع است، در این رابطه سه نوع نگاه نسبت به زن وجود دارد،  عده ای مخالف با هر نوع حضور زنان هستند، که معمولا به عنوان نگاه سنت‌گرا از آن یاد می شود.

عده ای به عنوان ادعای روشن فکری، معتقدند که زن باید یک حضور و حرکت مشابه مرد داشته باشد و یک رقابت ناسالم را بین زن و مرد ایجاد می‌کنند، در این نگاه معمولا هدف رساندن زن به مرد است، این یک نگاه تشابه سازی بین زن و مرد است.

نگاه سوم را حضرت امام ایجاد کردند، در دیدگاه تمدن اسلامی، نگاه تساوی بین زن و مرد در بهره‌مند شدن از حقوق اجتماعی است و حضور موثر در اجتماع با در نظر گرفتن اولویت های اختصاصی که به جنس زن مربوط می‌شود، بحث حضور زن به عنوان حضور شغلی نیست، بلکه به عنوان فعالیت مفید اجتماعی است.

حال یک پرسش مطرح می شود « آیا زن باید در جامعه حضور داشته باشد یا نه؟» گفت: از نظر اشتغال و حضور اجتماعی، تفاوتی بین حضور مرد و زن وجود ندارد، زن قادر به اجرای هر شغلی می‌تواند باشد و با الگوی اسلامی تضادی ندارد.

حضرت زهرا (س) الگوی همه زنان عالم، حضور زنان در جامعه را نه تنها نفی نمی‌کند، بلکه اثبات هم می‌کند، اما برای زن اولویت هایی قرار دارد، نقش مادری و همسری در اولویت است، اگر زن این دو نقش را به خوبی ایفا نکند سلامت جامعه به خطر می‌افتد.

دلیل بسیاری از حضور زنان در جامعه فشار اقتصادی است، وقتی خانمی می‌گوید من می‌توانم وقتم را طوری تنظیم کنم که هم به کارم برسم و هم به خانواده پس چه اشکالی دارد که این شغل را ادامه دهد، گاهی بین اولویت هایی که زن به آن علاقه دارد و ایفای نقش اجتماعی وی تعارض‌هایی وجود دارد، اولویت را باید به اصالت‌هایی که در فطرت زن وجود دارد، بدهیم.

معصومه ظهیری، کارشناس مسائل زنان و خانواده

« چشم » ، عضو مهم انسان است ، آن یکی از درب های ورودی اطلاعات به « روح » انسان می باشد . « چشم » در روابط انسانی ، از جایگاه عظیمی برخوردار است ؛ به عبارت دیگر  یکی از ارتباط غیر کلامی مهم « چشم » است .

در زمانی که با همسرتان گفتگو می کنید، می توانیدیک ارتباط چشمی را با نگاهی متبسم همراه کنید . در حین گفتگو ، ارتباط چشمی ( به خصوص ) برای زن خیلی مهم  است . اودوست دارد وقتی با همسرش صحبت می کند یا همسرش با او به گفتگو می پردازد ، ارتباط چشمی مناسب ونافذی بین آن ها برقرار باشد . وقتی خیره می شوید ، ارتباط چشمی نافذ شما ماده ای به نام « فنیل اِ تیل آمین » را در بدن آزاد می کند . این ماده انتقال دهنده عصبی ـ شیمیایی است که به طرف مقابل مان احساس شیفتگی می دهد .( بیگی ، اسماعیل ، معجزه صمیمیت ، ج 2 ،ص 614)

زمانی که باهمسرتان صحبت می کنید ویا او صحبت می نماید ( به خصوص زن ) با نگاه به همسرتان ، امنیت وآرامش ومقبولیت ، ومهم تر ازهمه « عشق » و« محبت » خود را به او منتقل نمایید .

نگاه ساده وگرم شما که پر از مهربانی است ، در خاموشی ، گویا همان احساسات می باشد . در آن لحظه ، یک لبخند گرم ، احساس تأیید ، ستایش و پذیرش را به او منتقل می کند وهمین احساس  ، بی درنگ  آرامش را در او پدید می آورد وبا به وجود آمدن آرامش ، صمیمیت واعتماد ، ریشه ای عمیق تر می یابد .( بیگی ، اسماعیل ،  معجزه صمیمیت ، ج 2 ،ص 615) .

پیامبر اسلام (ص) ، نگاه محبت آمیز به همسر را یکی از وسایل جلب « رحمت خدای رحمان ، بیان می کند :

إِنَّ الرَّجُلَ إِذا نَظَرَ إِلَى امرَأَتَهُ وَ نَظَرَت إِلَیهِ نَظَرَ اللَّهُ تَعالى إِلَیهُما نَظَرَ الرَّحمَةً.

  وقتى مرد بزن خود نگرد و زنش بدو نگرد خداوند بدیده رحمت بر آنها مى‏نگرد.(نهج الفصاحه ،ص ،378)

چشم ها، اطلاعات بسیار مهمی را در زمینه روابط ما با اشخاص  دیگر انتقال می دهند . آنها عشق واعتماد به یک شخص ودور بودن ، صمیمی نبودن ویا قطع رابطه با دیگری را منتقل  می کنند .در بسیاری از فرهنگ ها ، تماس چشمی صمیمانه وگرم ، خالص ترین شکل رابطه متقابل ، یعنی بالاترین سطح اتحاد روانی است  . شاید به همین دلیل باشد که ویکتور هوگو رمان نویس فرانسوی ، نصیحت می کرد : « وقتی زنی با شما صحبت می کند به آنچه با چشم هایش می گوید گوش فرا دهید .( بولتون ، رابرت ، روانشناسی روابط انسانی ،ترجمه ، سهرابی وروشنایی، ص129 ).
نگاه عاشقانه، یک کلید

در کلام پیامبر (ص) نکته مهمی که وجود دارد ، « جلب رحمت » الهی به این دو زوج ؛اگر «رحمت » خدا شامل فردی شود ، برکاتش بر سر و روی او سرازیر می شود . ازجمله « مودت » که خدا در آیه 21 سوره روم وعده داده است :

وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً «و از نشانه‏هاى او اینكه از [نوع‏] خودتان همسرانى براى شما آفرید تا بدانها آرام گیرید، و میانتان عشق و رحمت نهاد. »( الروم : 21   )

چه زیبا است که « زن » و« شوهر » ، فارغ از مشکلات کاری وزندگی ، لحظاتی ( حتی چند دقیقه ) را در کنار هم بنشینندو عاشقانه به صورت هم نگاه نمایند ودست های یکدیگر را به آرامی وبا محبت بفشارند ؛ این عمل موجب رفع کدورت های بین آنها خواهدشد و عشق ومحبت آنها نسبت به یکدیگر افزایش می یابد .

قالَ رسول الله ُ (ص) : اِذا نَظَر العَبدُ وَجهِ زَوجِهِ وَ نَظَرَت إِلَیهِ نَظَرَ رَحمَةٍ فَإِذا أَ خَذَت بِکَفَّهِ تَساقَطَت ذُنوبُهُما مِن خِلالِ أَصابِعِهِما« هر بنده ، به چهره همسرش وهمسرش به چهره او بنگرد ، خداوند به آن دو با نگاه مهر آمیز می نگرد ، وهر گاه دست یکدیگر را بگیرند ، گناهان آن دو ، از لای انگشتانشان فرو می ریزد»(تحکیم خانواده از نگاه قرآن وحدیث ص192به نقل از کنز العمال ج16، ص276).

زوج هایی که مدتی از ازدواج شان گذشته ومشکلات زندگی وکاری ، بین آنها فاصله انداخته است ، وحتی خدای نکرده نسبت به هم کمی سرد شده اند ومانند روزهای نخست ازدواج شان گرم نیستند . به عبارت دیگر ، زندگی برای آنها تکراری شده است . این گروه تصمیم بگیرند در برنامه زندگی خود ، زمانی را برای هم خالی کنند ، آن گاه در کنار هم بنشینند و بدون ناراحتی هایی که از هم دارند (به این شرط دقت کنید) ، به صورت هم نگاه کنند وسعی نمایید لبخندی نیز به هم بزنند ؛ مشاهده خواهند نمود که قلبشان از محبت وعشق به یکدیگر روشن خواهد شد . یخ احتمالی کدورت های ذوب می شود . گرد « تنهایی » از آینه وجودشان  پاک می شود.

شاید گله بسیاری از زوج ها این باشد که پس از گذشت چند سال از ازدواجشان، روابطشان دیگر به گرمی گذشته نیست. شاید این افراد جزء کسانی باشند که مراقبت لازم را برای گرم نگه داشتن زندگی شان انجام نداده اند، اما باید بدانیم که هیچ وقت برای شروع دیر نیست. در این یادداشت، به نکاتی اشاره می کنیم که می تواند در این رابطه کمک شایانی به ما بکند.

۱-    زمانی را برای با هم بودن اختصاص دهید
زیر یک سقف زندگی کردن، کافی نیست. باید به طور مشخص زمانی را فقط و فقط برای خود و همسرتان کنار بگذارید. بچه داری، خانه داری، شغل، درس، درگیری های روزمره و … هیچکدام نمی توانند بهانه ای برای نادیده گرفتن این نیاز باشد؛ چراکه خوب زندگی کردن یک انتخاب است. برای این منظور این نکات را رعایت کنید:

أ‌)     حتماً حداقل یک وعده غذایی روزانه را با هم صرف کنید.
ب‌)    روزی ۱۰ دقیقه زمان فقط برای صحبت کردن با یکدیگر اختصاص دهید. (البته منظور موقع تماشای تلویزیون یا صرف غذا نیست)
ج‌)    از هر فرصتی برای با هم بودن استفاده کنید و دست همدیگر را بگیرید. (موقع تماشای تلویزیون یا …)
د‌)    برای هم لطیفه تعریف کنید و با هم بخندید.
ه‌)    حداقل ماهی یکبار با هم قرار بگذارید و دو نفره به گردش بروید(سینما، پارک، رستوران و …). سعی کنید با خلاقیت این زمان ها را به اوقاتی خاطره انگیز تبدیل کنید. اگر بچه دار هستید، از دوستان خانوادگی یا پدر و مادرتان، برای نگهداری و مراقبت از آنها در زمان غیابتان کمک بگیرید.
و‌)    خاطرات شیرین خود را با هم مرور کنید.

ادامه »

یک ؛ به نظرم زن های شاغل دو دسته اند . یا در خانه داری و روابط با همسر و فرزند موفق اند و یا نه. اگر موفق نیستند که هیچ اما موفق ها باز دو دسته اند. یا تمام بار روی دوش خودشان است و در حقیقت سنگ زیرین آسیاب هستند و یا از داشتن مردی مهربان و کمک حال شان بهره مندند.

دو ؛ زن های شاغلی که موفق نیستند و شغل شان مانع طراوت خانه شان است و زن های شاغلی که تنهایی این بار را می کشند تا خللی در جو صمیمی و خانوادگی ایجاد نشود حتی اگر خودشان له شوند ؛ چه بهتر که کار را با تمام مزایایش کنار بگذارند . حتی اگر مجبور باشند در اقتصاد خانواده قناعت پیشه کنند.

سه ؛ به دسته ی سوم تبریک می گویم به خاطر داشتن همسران قدرشناس و مهربان و کمک حال شان!
مردهایی که از نظافت خانه گرفته تا اطوی لباس های شسته و مهمان داری ….از خرید مایحتاج گرفته تا خانه تکانی و آشپزی و حتی نگهداری از فرزندان، با محبت و مهر خالصانه در کنار زنان شان هستند…آقای دکتری می شناسم که شب ها شستن لباس های نوزاد و نگهداری او را بر عهده می گرفت تا همسر معلم اش کمی بیشتر بخوابد . یا مرد مهربان دیگری که شب ها ساعت می گذاشت تا دو ساعت بعد برای بیدار ماندن در کنار فرزند بیمارش بیدار شود و همسرش کمی استراحت کند و این روند ماه ها طول کشید.مردهایی که اگر بعد از همسر شاغل شان از خانه بیرون بروند یا اگر زودتر برگردند حتما باقی کارهای مانده را با رضایت مندی انجام می دهند چه اینکه خود را در کار های خانه سهیم می دانند همانطور که همسرشان کمک حال آنهاست.
خدا کند تمام زنان شاغل دلشان گرم مهربانی مردهای شان باشد.

چهار ؛ اعتراف می کنم که مردهای زنان خانه دار کمی تا قسمتی خوش به حال شان می شود که همیشه همه چیز آماده و مهیاست و زن مربوطه هم چون شاغل نیست لابد نه خسته می شود و نه حق دارد که بشود.

پ ن ؛ البته یک سری خانه دارهای امروزی هم هستند که از صد تا شاغل کمتر در خانه تشریف دارند.یا سالن آرایش هستند و یا بازار و کلاس فلان و بهمان !
این آخری را اگر نمی گفتم حتما حُنّاق می گرفتم! بس که این روزها از این زن های بی کار می بینم که معلوم نیست کی به زندگی شان می رسند.

منبع: وبلاگ هدی 

دوران نامزدی یکی از شیرین ترین دوران زندگی هر فردی به شمار می آید. روابط عاشقانه در عین از خودگذشتگی و ایثار در طرفین احساس رضایت فوق العاده ای ایجاد می کند که همیشه از این دوران به عنوان دوران طلایی زندگیشان یاد می کنند. اما دو سوال معمولا بعد از ازدواج وقتی نوع و جنس ارتباط تغییر می کند ذهن زوج ها را مشغول می کند. اول اینکه آیا این نوع ارتباط بایستی و می تواند بعد از ازدواج هم ادامه پیدا کند؟  و دوم اینکه ادامه نیافتن این سبک ارتباط نشانه بد و نگران کننده ای است؟

طرح این سوال در میان زوج های جوان مشکلات زیادی را به وجود می آورد. بسیاری دائم به همسران خود شکایت می کنند که تو نسبت به زندگی و ارتباط با همسرت سرد و بی انرژی شده ای و علاقه ات نسبت به من کم شده و نظایر  این. برخی دچار افسردگی بعد از ازدواج می شوند و از اینکه زندگی مشترکشان مانند دوران نامزدی ادامه نیافته افسوس می خورند. برخی به همسرشان مشکوک می شوند و دائم او را کنترل می کنند و با شک دائمی نسبت به او خود و همسرشان را می آزارند.

همه این رفتارها به نوعی حاکی از نگاه غلط و عدم وجود نگرش صحیح به زندگی مشترک است. مقایسه منطقی و صحیح دوران قبل و بعد از ازدواج می تواند بسیاری از این مشکلات را حل کند. وقتی دو نفر در ارتباطی فارغ از مسئولیتهای حقوقی و اخلاقی بعد از ازدواج نیستند طبیعتا با فراغ بال و آرامش رفتارهایی عاشقانه و عاطفی همراه با ایثار فراوان از خود بروز می دهند. اضافه کنید تازگی و جذابیت اولیه ای که طبیعتا برای دو نفر وجود دارد. خیلی طبیعی است که وقتی همین دو نفر زیر یک سقف برای زندگی می روند نوع ارتباط عاطفی شان تغییر کند. جنبه های خشن و ملموس و عینی زندگی خصوصا در شرایط فعلی دغدغه معاش و مسایل اقتصادی نوع رفتارهای زوجین را به سمت منطقی تر شدن و کمتر احساسی بودن سوق می دهد. در کنار این مساله از بین رفتن تازگی و جذابیت های اولیه نیز مزید بر علت می شود. در ادبیات و شعر ما نیز بدون فراق، عشق معنی پیدا نمی کند و به همین دلیل است که عشاق اساطیری هیچ وقت به وصال نمی رسند.

البته آنچه گفتیم بدین معنا نیست که زوجین نباید و نمی توانند با هم ارتباطات عاشقانه داشته باشند. بلکه اتفاق توصیه همه مشاوران خانواده این است که این احساسات و عواطف زنده نگه داشته شوند ولی آنچه مهم است اینکه زوجین نباید توقع داشته باشند نوع و جنس ارتباط و حس برانگیزی آن در حد و همجنس دوران نامزدی و قبل از ازدواج باشد. برخورد منطقی با تغییرات طبیعی این ارتباط محل بحث ماست. اگر این برداشت و برخورد منطقی نسبت به تغییر جنس ارتبط بین زوجین وجود داشته باشد آنگاه عشق و عواطف نیز در زندگی جای بروز و ظهور می یابند وگرنه با حسرت نوستالژی دوران نامزدی و تلاش برای بازیابی آن هیچ چیزی عاید طرفین نمی شود.

منبع: محمد حسنی در به کجا چنین شتابان