يَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَكِ أَوْلِيَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِكُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوكِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَى [أَتَانَا] بِهِ وَصِيُّهُ فَإِنَّا نَسْأَلُكِ إِنْ كُنَّا صَدَّقْنَاكِ إِلا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِيقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلايَتِكِ.

اى آزموده، آزمودت خدایي كه تو را آفريد، پيش از آنكه تو را بيافريند، پس به آنچه آزمودت تو را شكيبا يافت‏ ما بر اين باوريم كه دوستان و تصديق‏ كنندگان توایم، و به تمام آنچه پدرت (درود خدا بر او و خاندانش باد) و وصی اش براى ما آورده صبركننده ‏ايم، پس از تو درخواست می كنيم، اگر تصديق ‏كننده تو بوده‏ ايم، ما را به تصديقمان به پدرت و جانشينش ملحق كنى، تا خود را بشارت دهيم، كه به سبب ولايت تو پاك گشته‏ ايم.

 به نام خداوند بخشنده مهربان ، به نام خدايى كه نور است به نام خدايى كه نور نور است ، به نام خدايى كه نورى بالاى نور است ، به نام خدايى كه تدبير امور به دست اوست ، به نام خدايى كه نور را از نور آفريد. ستايش و سپاس خدايى را كه نور را از نور آفريد و نور را بر كوه طور فرود آورد ، در ـ درون ـ كتابى نوشته شده ، در طومارى گسترده بر پيامبرى برخوردار از نعمتها.

منبع: منهج الدعوات سید بن طاووس

ﻭَ ﺇِﺫْ ﻗﺎﻝَ ﺭَﺑﱡﱡﻚَ ﻟِﻠْﻤَﻠﺎﺋِﻜَﺔِ ﺇِﻧﱢﱢﻲ ﺟﺎﻋِﻞٌ ﻓِﻲ ﺍﻟْﺄَﺭْﺽِ ﺧَﻠِﻴﻔَﺔً ﻗﺎﻟُﻮﺍ ﺃَ ﺗَﺠْﻌَﻞُ ﻓِﻴﻬﺎ ﻣَﻦْ ﻳُﻔْﺴِﺪُ ﻓِﻴﻬﺎ ﻭَ ﻳَﺴْﻔِﻚُ ﺍﻟﺪﱢﱢﻣﺎﺀَ ﻭَ ﻧَﺤْﻦُ ﻧُﺴَﺒﱢﱢﺢُ ﺑِﺤَﻤْﺪِﻙَ ﻭَ ﻧُﻘَﺪﱢﱢﺱُ ﻟَﻚَ ﻗﺎﻝَ ﺇِﻧﱢﱢﻲ ﺃَﻋْﻠَﻢُ ﻣﺎ ﻟﺎ ﺗَﻌْﻠَﻤُﻮﻥ
ترجمه:َ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻤﻠﺎﺋﻜﻪ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ. ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺁﻳﺎ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺰﺩ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﻭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ. ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ.

ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺯمین

ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﻪ 30 ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻳﻪ 39 ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﺳﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ: 1- ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ. 2- ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ. 3- ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻭﺿﻊ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺛﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺗﻮﺑﻪ ﺁﺩﻡ، ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ. ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ، ﺻﻔﺎﺗﺶ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ، ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺘﺶ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ. ﻟﺬﺍ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: «ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ» (ﻭَ ﺇِﺫْ ﻗﺎﻝَ ﺭَﺑﱡﱡﻚَ ﻟِﻠْﻤَﻠﺎﺋِﻜَﺔِ ﺇِﻧﱢﱢﻲ ﺟﺎﻋِﻞٌ ﻓِﻲ ﺍﻟْﺄَﺭْﺽِ ﺧَﻠِﻴﻔَﺔً). «ﺧﻠﻴﻔﻪ» ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﺳﺖ، - ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ- ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﺴﻞ ﺁﺩﻡ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺒﺪﺀ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺗﻮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺖ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻰ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻞ ﺳﺮﺳﺒﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ، ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ «ﺍﻟﻠّﻪ» ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ.

ادامه »

خانه سکوت و شهر سکوت و از آن سکوت
افتاده در تمامی هفت آسمان سکوت

پاییز فصل هوهوی باد است و کوچه باغ
کوچه سکوت و باغ سکوت و خزان سکوت

بعد از نبی بلال شده لال حیرت و
چندی‌ست روی مأذنه گشته اذان سکوت

انگار خاک مرده در این شهر ریخته
این سان نموده مردم چون مردگان سکوت

مردم ز شرم سر به گریان نموده و
کردند در مقابل وجدانشان سکوت

ادامه »

این روایت، ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﯽ ﻋﺼﺮ ﺍﺯ ﻣﺪﻋﯿﺎﻥ ﺩﯾﻨﻤﺪﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ که با بال پشه مقایسه شده اند. اینان کسانی هستند که با هر بادی مسیر خود را تغییر داده و به سوی گمراهی می شتابند.