شیخ محمود شبستری رضوان الله تعالی علیه معتقداست که عادت، احوال گذرا و ناپایدار را به خوی وصفت تبدیل می کند. از این رو در گلشن راز گوید:

به عادت، حالها با خوی گردد
به مدّت، میوه ها خوشبوی گردد

سپس عبدالرزاق لاهیجی علیه الرحمه در شرح آن می گوید:
“..بدان که هرچه از کیفیات نفسانی سریع الزوال بُوَد، آن را حال خوانند. وآنچه بطئی الزوال(دیر از بین رود) خُوی وخُلق نامند…به عادت ومواظبت وتکرار هر حال، خُوی وملکه گردد..”

شرح گلشن راز ص520

اوج راز نماز در شهود خداوند نهفته است:و اعبد ربک حتی یأتیک الیقین.

و از محدوده لا حول و لا قوة الا باللّه گذشتن و مرحله‏لا اله الا اللّه‏را پیمودن، به ذروه لا هو الا هو رسیدن است.

و معنای توحید تامّ، «قطع» توجه به غیر خدا نیست، زیرا قطع توجه به نوبه خود توجه و التفات است، بلکه «انقطاع» توجه به غیر است. و برای اینکه این «انقطاع» هم دیده نشود، کمال انقطاع مطلوب موحدان ناب می‏باشد، به طوری که نه تنها غیر حق دیده نشود، بلکه این ندیدن هم دیده نشود.

و این فقط در متن عبادت، مخصوصا نماز، تعبیه شده است. _

قطعه ای از مقدمه کتاب سرالصلوه، سرالصلاة جوادی آملی، ص : 11

اولین دفاعیه پایان نامه های سطح3 مرکز تخصصی علوم قرآن وتفسیر حضرت فاطمه (س)با موضوع روش های آموزش فلسفه به کودکان مورخ 11/5/94 در این مرکزبرگزار شد.

محقق این پایان نامه، خانم سیده محیا سیدعلیخان گرایش فلسفه اسلامی با راهنمایی جناب آقای دکتر خسروپناه و مشاوره ی  آقایان دکتر حاجیان ودکتر پرویزی و داوری استاد محترم جناب آقای دکتر باقی زاده بود.

پابان نامه در 4بخش کلیات ومفاهیم، روش های آموزش به کودکان ،مبانی نظری آموزش فلسفه ودر بخش آخر مفاهیم برگزیده فلسفه اسلامی و روش های آموزش آن برای کودکان تدوین شده بود.

از امتیازات ویژه این پایان نامه ، موضوع نو وکاربردی وشیوه ی یادگیری مربی ومتربی بود که مورد توجه اساتید محترم قرار گرفته بود.

پایان نامه مذکور امتیاز 19ونیم را به خود اختصاص داد.درضمن فایل پاورپوینت ارایه شده جهت استفاده برروی سایت مرکز تخصصی بارگذاری شده است.

 فرق دنیاگرایی و آخرت گرایی در این است که دنیا را اول میبینی بعدا علاقه پیدا میکنی، ولی آخرت را باید اول علاقه پیدا کنی و بعدا ببینی.

حالا چگونه باید ندیده به آخرت علاقه پیدا کنیم؟
راه اصلی آن تفکر است؛
راه دیگرش، از دل بیرون کردن علاقه به دنیای فانی و بی‌ارزش است
و راه دیگرش، عمل کردن برای آخرت است.

از سخنان استاد پناهیان

«..حدیث است؛ مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ وَرَّثَهُ اللَهُ عِلْمَ مَا لَمْ يَعْلَمْ،» کسی که به آن چه می‌داند عمل کند، خداوند به آن چه نمی‌داند او را آگاه می‌کند.

*در این حدیث عمل، عملِ تن (نماز و روزه) نیست. عملِ تن تولید علم نمی‌کند، نه این که این اعمال بی‌ارزش باشند بلکه ارزش خودش را دارد ولی عملِ قلب است که موجب تولید علم می‌شود. عملِ قلب چیست؟ عمل قلب یعنی تأمل، خواستِ فهمیدن و عشق به فهمیدن ولو برای به‌دست آوردن آن تا جایی که امکان دارد برود.

 تأمل یعنی با شدّت هر چه بیشتر آرزوی فهمیدن داشتن.
مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ، عمل قلب است، یعنی به اندازۀ که می‌دانی قلبت عمل کند و با شدّت تمام بخواهی که بیشتر بفهمی.

کسی که نخواهد بفهمد و در مقام فهم نیست، تمام علوم را به او تزریق کنیم نمی‌فهمد..»

*غلامحسین ابراهیمی دینانی