«..حدیث است؛ مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ وَرَّثَهُ اللَهُ عِلْمَ مَا لَمْ يَعْلَمْ،» کسی که به آن چه می‌داند عمل کند، خداوند به آن چه نمی‌داند او را آگاه می‌کند.

*در این حدیث عمل، عملِ تن (نماز و روزه) نیست. عملِ تن تولید علم نمی‌کند، نه این که این اعمال بی‌ارزش باشند بلکه ارزش خودش را دارد ولی عملِ قلب است که موجب تولید علم می‌شود. عملِ قلب چیست؟ عمل قلب یعنی تأمل، خواستِ فهمیدن و عشق به فهمیدن ولو برای به‌دست آوردن آن تا جایی که امکان دارد برود.

 تأمل یعنی با شدّت هر چه بیشتر آرزوی فهمیدن داشتن.
مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ، عمل قلب است، یعنی به اندازۀ که می‌دانی قلبت عمل کند و با شدّت تمام بخواهی که بیشتر بفهمی.

کسی که نخواهد بفهمد و در مقام فهم نیست، تمام علوم را به او تزریق کنیم نمی‌فهمد..»

*غلامحسین ابراهیمی دینانی