عطار نیشابوری مراحل هفتگانه ای را برای سیر و سلوك و طلب حقیقت و رسیدن به درجات عالیه خود سازی تا آگاهی كامل و رسیدن به دیدار روی دوست در نظر گرفته به شرح زیر ;

طلب – عشق – معرفت – استغناء – توحید- حیرت و فنا یعنی بقاء در ذات او یا فناء فی الله.

این هفت وادی در منطق الطیر بیان شده است:

گفت ما را هفت وادی در ره است

چون گذشتی هفت وادی درگه است

از اشعار عطار بر می آید كه هفت وادی را خود سیر كرده و به منزلگاه حق و حقیقت رسیده است یعنی وی سالكی بوده كامل واصل. البته این مراحل و در نهایت سرچشمه حقیقت را با چشم سر نتوان دید بلكه با دیده سر مشاهده توان كرد چنانكه مولی علی علیه السلام در یكی از خطبه های دلكش نهج البلاغه می فرمایند:

لا یدركه العیون بمشاهدهٔ العیان و لكن یدركه القلوب بحقائق الایمان (دیوان عراقی ص ۵۲۴).

ادامه »

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود                           ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

ای عزیز! مهمترین ذکر مراقبت است که مقام عندیت است و مصاحبت با حق تعالی. همنشین خو می‌گیرد و بدان شناخته می‌شود و به قول فصیح لبید بن ربیعه صحابی: «والمرء یصلحه القرین الصالح».

عزیزان! خودتان را حساب کنید تا مصداق «یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ حِسَابٍ» باشید، از بدی‌ها استغفار کنید و از خوبی‌ها حمد کنید که محاسبه، مراقبه می‌آورد و مراقبه، حضور و حضور، فتوح به دنبال دارد!

مراقبت بذر سعادت است، فناء حاصل نمی‌شود جز با توجه و مراقبت تام و آنچه شرط آن است دوام مراقبه است که «إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتی کُنتُم توعَدونَ» خوپذیر است نفس انسانیِ انسان به هر چه رو کند آن می‌شود، چطور یک قطعه زغال در اثر مجاورت با آتش برافروخته می‌شود، انسان هم بر اثر مراقبه و همنشینی با ملکوت، الهی می‌شود، استادم مرحوم علامه طباطبایی در خلوتی به من فرمودند: آقا! هر روز که مراقبتم قوی‌تر است، شب تمثلاتم صاف‌تر است.

*توصیه کوتاهی از علامه حسن‌زاده آملی

آرام بخواب بسیجی!
آرام بخواب ای مسافر ملکوت.
آرام بخواب ای پابرهنه مغضوب دیکتاتورها.
آرام بخواب که ذکر تلقینت را امام حسین (ع) می گوید و حضرت مهدی (عج) برایت می گرید.
آرام بخواب ای غریبه گمشده در خاکدان دنیا، ای عقاب گرفتار آمده در قفس! ببین که آسمان چگونه در سوگت بی تابی می کند!
ببین، ببین ای فاتح قلل ماووت ببین که او دیگر نمی خندد و دوستت از شرم سر به زیر دارد و از کسی صدا بر نمی آید. تو رفته ای و اکنون روح بی تابت، در جوار آزادگی اطمینان یافته و من باید بمانم با همه حقارتم، کمبودم و بیچارگی ام.

تو رفته ای و پاکتر از باران، استوارتر از کوه و من مانده ام غوطه ور در لجنزار و خیلی خیلی سست.
آرام بخواب بسیجی، دریا دل. چراغ قوه بدست دیروز خیابانهای محل، اکنون خوابیده است برای همیشه و بلکه مردم بیدار شوند.
تو آن شب در زمستان کوهستان وجود، پوز گرگهای تشنه خونی را که در انجماد طاغوت جان گرفته بودند زدی و زوزه مرگبارشان را خاموش کردی. تو سرچشمه صفایی بسیجی.
تو تلالوی عشقی بسیجی. تو مظلومی با بدنی کبود از تازیاته خصم، صورتی سیلی خورده از بی وفایی روزگار، و پایی خسته از آن همه تلاش و دلی شکسته از فراق دوست!

*این نوشته را حمید داوود آبادی از مردان جنگ و جبهه در صفحه اینستاگرام خود نوشته است

يكى از اسماء و صفات الهى اين است كه
‏ هُوَ يُطْعِمُ وَ لا يُطْعَمُ‏ (الانعام آيه 15) اوست كه خوراك مى‌دهد، و خوراك داده نمى‌شود
سعى كن كه مظهر اين مقام باشى تا تشبه بحق جل و على پيدا كنى كه لذت احتماء و اين حال بمراتب از لذت اكل و شرب حيوانى برتر و بالاتر است اگر لذت ترك لذت بدانى دگر لذت نفس لذت نخوانى.
از شكم پروران سرمشق مگير بلكه‏
ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ‏ (الحجر آيه 4) بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان كند، پس به زودى خواهند دانست.
و چون كمتر خورى كمتر خوابى و متخلق باين خلق الهى گردى كه‏
لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ‏ (آية الكرسى) و بملائكه تشبه پيدا كنى كه
طعامهم التسبيح و شرابهم التقديس چنانكه از اهل بيت عصمت مأثور است و ملائكه گفتند نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ‏ (آيه 31 من البقره).
و تعبير از تسبيح بطعام و تقديس بشراب براى اين است تسبيح تنزيه ذات است و تقديس تنزيه صفات كه اول با طعام و ثانى با شراب مناسب است دقت كن تا اين لطيفه را دريابى.

منبع: هزار و يك نكته. نكته 443

دیدن شگفتیها

پیامبر اکرم(ص):
“چشمهایتان رابپوشانید تا عجایب و شگفتیها راببینید.”
ثواب الاعمال ص338

راحتی قلب:

امام علی(ع):
“آنکه از نامحرم چشمش رابپوشاند قلبش را راحت کرده است.”
بحارالانوا ج101ص41

نیک خویی:

امام علی(ع):
“کسی که نگاههایش کنترل شود صفاتش نیکو گردد.”
شرح غررالحکم ج5ص499

پاداش الهی:

امام صادق(ع):
“هرکس زنی را ببیند و(بلافاصله) دیده اش را به آسمان دوزد یا چشم فرو بندد، چشم باز نگرداند مگر خداوند حوریان بهشتی را به عقد او درآورد.”
بحارالانوار ج101ص37

چشیدن شیرینی ایمان:

پیامبر اکرم(ص):
“نگاه به(نامحرم) تیری از تیرهای شیطان است هرکس آن را از ترس خدا ترک کند خداوند ایمانی به او عطا کند که شیرینی اش را در دل خویش احساس کند.”
بحارالانوار ج101 ص38

برکات جلوگیری از نگاه حرام