سلطه گري را گفتند چه خوری ؟
گفت: گوشت ملت
گفتند:چه نوشی ؟
گفت: خون ملت…………
گفتند: چه پوشی ؟
گفت: پوست ملت
وی را گفتند: از چه راه اینها را بدست میاوری ؟
گفت: از جهل مردمان !
گفتند: ازجهل چگونه نگهداري و مراقبت ميكني؟
گفت: در جعبة‌ طلائي خرافات!

در کتاب ذخائرالعقبی از اسماء بنت عمیس داستانی  به این شرح نقل شده است: روزى فاطمه(علیها السلام) به من فرمود: من از کار مردم مدینه که زنان خود را بعد از وفات به صورت ناخوشایندى براى دفن مى برند، و تنها پارچه اى بر او مى افکنند که حجم بدن از پشت آن نمایان است ناخرسندم.

اسماء گفت: من در سرزمین حبشه چیزى دیده ام که با آن جنازه مردگان را حمل مى کردند، سپس شاخه هایى از درخت نخل را برداشت و به صورت تابوت مخصوصى درآورد که پارچه اى را روى چوب هاى آن مى افکندند، و بدن را درون آن مى گذاردند، به گونه اى که بدن پیدا نبود.

هنگامى که فاطمه بانوى بزرگ اسلام(علیها السلام) آن را مشاهده کرد فرمود: بسیار خوب و عالى است (و هنگامى که من از دنیا رفتم مرا با آن بردارید)…

و در ذیل همین حدیث آمده است: هنگامى که فاطمه(علیها السلام) چشمش به آن افتاد تبسم فرمود، و این تنها تبسم او بعد از وفات پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بود!(1)

ابونعیم در حدیثی از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل مى کند که روزى رو به یارانش کرد و فرمود:

«مَا خَیْرُ لِلْنِساءِ»؛ (چه چیزى براى زنان از همه بهتر است)؟

یاران ندانستند در جواب چه بگویند.

امام على(علیه السلام) به سوى حضرت فاطمه(علیها السلام) آمد و این مطلب را به اطلاع او رسانید.

بانوى اسلام گفت: چرا نگفتى: «خَیْرٌ لَهُنَّ اَنْ لا یَرَیْنَ الرِّجالَ وَ لاَ یَرَوْنَهُنَّ» ؛ (از همه بهتر این است که نه آنها مردان بیگانه را ببینند و نه مردان بیگانه آنها را) (با آنها جلسات خصوصى نداشته باشند).

امام على(علیه السلام) بازگشت و این پاسخ را به پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) عرض کرد.

پیامبر فرمود: «مَنْ عَلَّمَکَ هذا» ؛ (چه کسى این پاسخ را به تو آموخت؟)

عرض کرد: فاطمه(علیها السلام) .

فرمود: «اِنَّها بَضْعَةٌ مِنِّی» ؛ (او پاره وجود من است).(2)(3)


حفظ ایمان، آرامش درونی، سلامت جسمانی، استحکام بنیان خانواده ها، عزت و سربلندی جامعه و جلوگیری از بزهکاری ها و مفاسد متعدد اخلاقی از جمله دستاوردهای حفظ حجاب و رعایت حریم زنان از معرض دید نامحرمان می باشد. به همین جهت، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) طبق فرمان الهی دستور داد که: «بِاَعِدُوا بَیْنَ اَنْفاسِ النِّساءِ وَ اَنْفاسِ الرِّجالِ؛ میان زنان و مردان[نامحرم] فاصله ایجاد کنید!»

پی نوشت ها:

(1) . ذخائر العقبى، صفحه 54 .
(2) . حلیة الاولیاء، جلد 2، صفحه 40 .
(3) . گردآوری از: کتاب زهرا(سلام الله علیها) برترین بانوی جهان، حضرت آیت الله مکارم شیرازی، ص 85.

منابع :سایت آیت الله مکارم شیرازی و سایت بنیاد حجاب و عفاف

«نقش زبان در ارتباطات کلامی از دیدگاه آیات و روایات» عنوان پایان نامه سطح دو (کارشناسی) یکی از خواهران طلبه مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) تهران است که در بیش از 110 صفحه گردآوری و تنظیم شده است.

ساختاراین پایان نامه در سه بخش بنا شده است و در بخش اول ماهیت زبان و ارتباط و اهمیت زبان و انواع ارتباط بررسی شده است و در بخش دوم به تبیین سیر و و رشد زبان و زبان و انتقال مفاهیم و ارتباط گفتاری و جامعه‌ی  انسانی پرداختیم و در بخش سوم زبان و ویژگیهای آن، تاثیر زبان در ارتباطات اجتماعی و آفات زبان در ارتباطات اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است.

متن کامل این پایان نامه در کتابخانه مدرسه علمیه حضرت فاطمه (س) تهران موجود است و علاقمندان می توانند جهت استفاده از آن به این مرکز مراجعه نمایند.

چکیده پایان نامه

زبان و بیان پایه و اساس گفتگو و ارتباط هستند بایستگی گفتار وسیلۀ گویش (زبان) را بسیار حائز اهمیت مي‌کند رهاسازی زبان در گویش و اظهار نظرها عملی بس خطرناک است

ادامه »

روزی سقراط حکیم مردی را دید که خیلی ناراحت و متاثر بود .
علت ناراحتی اش را پرسید . شخص پاسخ داد :
در راه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم . سلام کردم.
جواب نداد و با بی اعتنایی و خودخواهی گذشت و رفت .
و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم .
سقراط گفت : چرا رنجیدی ؟ مرد با تعجب گفت :
خوب معلوم است که چنین رفتاری ناراحت کننده است .
سقراط پرسید : اگر در راه کسی را می دیدی که به زمین افتاده
و از درد به خود می پیچد
آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی ؟
مرد گفت : مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم .
آدم از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود .
سقراط پرسید :
به جای دلخوری چه احساسی می یافتی و چه می کردی ؟
مرد جواب داد : احساس دلسوزی و شفقت .
و سعی می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم .
سقراط گفت : همه این کارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی .
آیا انسان تنها جسمش بیمار می شود ؟
و آیا کسی که رفتارش نا درست است ، روانش بیمار نیست ؟
اگر کسی فکر و روانش سالم باشد هرگز رفتار بدی از او دیده نمی شود ؟
بیماری فکری و روان نامش غفلت است.
و باید به جای دلخوری و رنجش نسبت به کسی که بدی می کند و غافل است دل سوزاند و کمک کرد .
و به او طبیب روح و داروی جان رساند .
پس از دست هیچ کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده .
” بدان که هر وقت کسی بدی می کند در آن لحظه بیمار است . “

چو بر سریر ولایت نشست خسرو دین                            فلک نهاده به درگاه او سر تمکین

بیا که صبح هدایت دمید و شد تابان                               در آسمان ولایت ستاره ی دهمین

زنسل احمد مرسل زدوده ی حیدر                                 زنور فاطمه طاووس باغ علّیین

ز آسمان امامت دمید خورشیدی                                   که آفتاب جمالش گرفت روی زمین

به سالکان حقیقت دهید مژده که گشت                        امام هادی فرمان روا، و رهبر دین

ستاره ایی که ز انوار چهره روشن کرد                           فضای کون و مکان را به نور علم و یقین

مه سپهر فضیلت، محیط جود و کرم                               شه  سریر ولایت، چراغ شرع مبین

طلیعه یی که بهر طواف شمع رخش                            گشوده بال چون پروانه جبرئیل امین

شهنشهی که شهان پیش خاک درگاهش                      کشیده دست زتخت و کلاه و تارج و نگین

مهی که بهر تماشای آفتاب رخش                                 نشسته در صف گردون ستارگان به کمین

سرور سینه ی زهرا، سلیل ختم رسل                          نهال گلشن طاها و روضه ی یاسین

به پیش  تربت پاکش دم از بهشت مزین                        که خاک اوست مصفاتر از بهشت برین

ضمیر اهل یقین از ولای او روشن                                 دهان اهل ادب از کلام او شیرین

رُخش صحیفه ی آیات کبریاست بخوان                         صفات ذات خدا را از آن خطوط جبین

چو دُر لئالی طبعش به گوش دل آویز                            که طبع اوست گران مایه، گنج دُرّ ثمین

شهی که حکم ولایش ز بامداد ازل                              نوشته کلک قضا بر صحیفه ی تکوین

حصار علم و یقین شد به دست او استوار                       کتاب فضل و شرف به نام او تدوین

رسا چو خواست که دفتر به زیور آراید                            نمود نامه به نام مبارکش تزئیین

*شاعر دکتر قاسم رسا