دیدن شگفتیها

پیامبر اکرم(ص):
“چشمهایتان رابپوشانید تا عجایب و شگفتیها راببینید.”
ثواب الاعمال ص338

راحتی قلب:

امام علی(ع):
“آنکه از نامحرم چشمش رابپوشاند قلبش را راحت کرده است.”
بحارالانوا ج101ص41

نیک خویی:

امام علی(ع):
“کسی که نگاههایش کنترل شود صفاتش نیکو گردد.”
شرح غررالحکم ج5ص499

پاداش الهی:

امام صادق(ع):
“هرکس زنی را ببیند و(بلافاصله) دیده اش را به آسمان دوزد یا چشم فرو بندد، چشم باز نگرداند مگر خداوند حوریان بهشتی را به عقد او درآورد.”
بحارالانوار ج101ص37

چشیدن شیرینی ایمان:

پیامبر اکرم(ص):
“نگاه به(نامحرم) تیری از تیرهای شیطان است هرکس آن را از ترس خدا ترک کند خداوند ایمانی به او عطا کند که شیرینی اش را در دل خویش احساس کند.”
بحارالانوار ج101 ص38

برکات جلوگیری از نگاه حرام

لطافت، حیا، نجابت و آرامش دخترانه را با هیچ‌چیز دیگری نمی‌توان معاوضه کرد. دختر بودن را با همین صفات می‌شناسند؛ صفاتی که باید بدانی چگونه آرام‌آرام و ‌قدم‌به‌قدم به دخترت بیاموزی. باید این ریزه‌کاری‌های دخترانه را بلد باشی و به دخترت هم یادبدهی، تا ریحانه تحویل اجتماع بدهی و از دیدنش به خود ببالی و به بودنش افتخار کنی.

این مسیر طولانی و به‌هم پیوسته، نه تنها باور و یقین قلبی خودت، که پای کار بودن و بلد بودن نیز می‌خواهد.

هنر می‌خواهد که بتوانی چادر سر دخترک بکنی و به او حجاب داشتن را یاد بدهی. هنر می‌خواهد زور نگویی و اصرار نکنی و او را محجوب بار بیاوری. هنر می‌خواهد در این زمانه هزاررنگ، دختری تحویل دهی، یک‌رنگ.

برای این مهم، دانستن چند نکته ریز و ظریف، می‌تواند مشکل‌گشا باشد.

1.حواست باشد که کودکت، بیشتر از هر چیز با دیدن و تجربه‌کردن، می‌آموزد. او می‌بیند که در مواجهه با نامحرم، چادر به‌سر می‌کنی؛ روسری‌ات را جلو می‌کشی؛ جورابت را به پا می‌کنی. او می بیند عمه‌ها و خاله‌های عزیزش هم همین‌طورند و این رفتار را در ذهنش ضبط خواهد کرد؛ به‌طوری‌که این‌بار در مواجهه با نامحرم اگر دوستانه از او بپرسی که دوست دارد کدام لباس قشنگش را به تن کند، حتماً جواب خواهی گرفت.

ادامه »

بدحجاب هم آن بدحجاب‌های نسل‌های قبل که برایشان محرم و رمضان، حرمتی داشت که با دیدن رفتارهایشان در این ماه‌ها هیچ گاه نمی‌توانستی باور کنی که اینها زمانی در رعایت حجابشان سست بوده‌اند.فارس نوشت، اما این روزها که دیگر بدحجاب‌ها در جامعه رها شده اند و واژه «بدحجابی» برای بعضی از آنها با «بی‌حجابی» جایگزین شده، حفظ حرمت ماه‌های خاص هم رنگ باخته است و باید پای دل خانواده‌های مذهبی نشست تا خون دلشان برایتان سرریز  شود، آنها که دلشان می‌لرزد برای اینکه فرزندشان، پا در آشفتگی شهر وسوسه‌ها بگذارد، مبادا که از نبایدهایی که سالها برایش گفته‌اند، بچشد و آموخته‌هایش برایش رنگ ببازد.

جالب است که تا همین چند وقت پیش فقط برای رفتن به مکان‌های خصوصی باید «یا الله» می‌گفتی اما این روزها برای اینکه چشمانت را از زمین بگیری و بالا را نگاه کنی حتماً باید «یا الله» بگویی! چون دیگر اگر بادی بوزد و روسری از سر بیفتد زمان طولانی می‌طلبد تا دستی پیدا شود و این روسری را در سر جای خود قرار دهد. اگر چشمت به داخل خودرویی بیفتد خصوصی ترین صحنه‌ها را در ملأعام می‌بینی بی‌آنکه شاهد تذکری حتی خشک و خالی باشی!

فضای داخل خودرو؛ می‌خواهد شخصی باشد یا عمومی، داخل آپارتمان‌ها، کوچه‌ها، مغازه‌ها و پاساژها، این روزها در تعاریف بدحجاب‌ها، معنی «فضای خصوصی» و «حریم شخصی» پیدا کرده است چرا که اگر تا دیروز خانم همسایه را می‌دیدی که تا جلوی در ورودی ساختمانی که در هر طبقه‌اش خانواده‌ای ساکن بود بدون هیچ حجابی ظاهر می‌شد، این روزها حریم شخصی آنها بزرگ‌تر شده و در خیلی از فضاهای عمومی، احساس خصوصی آنها گسترده شده است!

انگار نه انگار که درست 10 سال پیش، شورای عالی انقلاب فرهنگی، قانون عفاف و حجاب را در این کشور تصویب کرد اما گویی این قانون هم فقط تصویب و بایگانی شد تا شاید روزی سراغی از آن برای اجرا گرفته شود، اجرایی که مردم آن را در جامعه لمس کنند نه اینکه با 4 آیین‌نامه و 10 دستورالعمل و … فقط شعار اجرایی شدن آن در گوش جامعه بپیچد.

عفاف و حجاب در جامعه این روزها رها است و سند آن، یک نیم روز، راه رفتن در خیابان‌های شهر است عفاف و حجابی که دیگر فقط زنانه نیست بلکه دامنگیر بعضی مردان هم شده است. مردانی بزک کرده و زن‌نما و زنانی که تمام زنانگی‌شان در معرض دید است این روزها بی‌محابا در شهر می‌گردند و کسی هم معترض آنها نیست.

هنوز فراموش نشده است همین ماه رمضان 2 سال پیش بود که یک خانم محجبه چادری به یک خانم بدحجاب، امر به معروف می‌کند و مدتها درگیر عواقب آن می‌شود.

رمضان، همیشه برای همه حرمت داشته است اما حرمت‌شکنی بعضی از این دل‌پاکانی که همه چیز فقط، لق لقه زبانشان است تا جایی پیشرفت کرده است که این روزها نه تنها سر و سامانی به وضع ظاهرشان در جامعه نمی‌دهند بلکه با وقاحت، روزه‌خواری‌شان را هم به رخ می‌کشند. اما فقط یک سوال چطور کسی که دلش «پاک» است می‌تواند تمام نگاه‌ها را به سمت خود «ناپاک» کند؟!

برای دیدن پوستر در اندازه بزرگتر روی آن کلیک کنید

ادامه »

مامان و بابام هیچوقت منو وادار به چادری شدن نکردن.

میخواستن خودم به نتیجه برسم. چون تقریبا همه ی خانومای فامیل ما چادری ان منم از سال پنجم ابتدایی چادری شدم اما چه چادری شدنی !!!
یه روز میذاشتم سه روز نه … !!! هر وقت عشقم میکشید … اگه حسشو داشتم …
اطرافیانم اصلا سخت گیری نمیکردن و این به نظرم یکی از عواملی بود که منو به چادری شدن ترغیب میکرد …
پای اجبار که بیاد وسط انگار مشکوک میشم !!!
اطلاع زیادی از فلسفه حجاب نداشتم همین باعث شده بود جو مدرسه ای که سال پنجم توش بودم به طور کامل منو از چادر متنفر کنه … !!! اما از سال دوم راهنمایی رسما چادری شدم … با این حال سر ساق دست و جوراب پوشیدن همیشه با مامانم بحث میکردیم … چادر به اون بزرگی رو میپوشیدم اما نمیدونم چرا حوصله پوشیدن ساق دست و جورابو نداشتم … به نظرم همون چادر کافی بود !!!
الان که به اون روزا فکر میکنم به مامانم میگم واقعا چطوری لجبازیای منو تحمل میکردی؟؟؟
اونم میخنده و میگه مُردم تا به تو بفهمونم اینا رو !!!
همه این بی حوصلگی و بی علاقگی از نفهمیدن علت حجابم نشات میگرفت …
نمیدونم بگم متاسفانه یا خوشبختانه تا دلیل قطعی چیزی رو ندونم و نخونم و با چشم و گوش خودم نبینم و نشنوم اصلا قبول نمیکنم … از اونجا که فرهنگ بعضی از مدرسه های ما عـالیــــــه (!) من توی جو بچه های راهنمایی انگار با بقیه فرق داشتم و مورد استهزا قرار میگرفتم … چون چادری بودم …
وقتی بهم میخندیدن و میگفتن چرا آخه حجاب داری؟! نمیتونستم واسشون توضیح بدم. ته دلم یه چیزی میگفت کاری که انجام میدم درسته اما دلیلی واسه اثباتش نداشتم …
همین بحثا و عکس العمل های بچه ها به چادرم منو واداشت که درست و حسابی تحقیق کنم … نه فقط همون سال … من هنوزم که هنوزه درباره حجاب مطالعه دارم … این شد که با دونستن فلسفه این حکم قشنگ و لطیف خدا کم کم بهش علاقه مند شدم و حالا هم عاشق چادرمم و بهش افتخار میکنم …

خـدایــا شکــرت …