یک وبلاگ نویس دینی موفق علاوه بر مطالعه ی منابع دینی دست اول باید بتواند با استفاده ی درست از زبان فارسی آنها را به خوبی منتقل کند. « صحبت بر روی لغاتی است که در متون دینی بیشتر دیده می شود. خصوصا در کتب قدیمی با وجود فارسی بودن اصل متن، اصطلاحات عربی به وفور یافت می شود. مثلا یکی از اصطلاحات رایج بین طلبه ها و کتبشان این است که فلان قول «شاذ» است! شاذ در اینجا به معنای نادر استعمال شده. استفاده از چنین لغات ناآشنایی در وبلاگ نویسی – که قرار است بیان ساده و روانی برای ارتباط با مخاطب داشته باشد- باعث شاذ! شدن وبلاگ در وبلاگستان می شود.
علاوه بر استفاده از لغات و اصطلاحات معادل فارسی، استفاده از دستور زبان و علائم نگارشی مناسب نیز از مصادیق پاسداشت زبان فارسی است. »
وبلاگ نویسی دینی اگر با سس اضافه – بخوانید وجوه تمایز از دیگر وبلاگ ها- باشد به مراتب اثرگذار تر است. یکی از این امتیازات خلاقیت نویسنده است. « یک ایده ی خلاقانه برای وبلاگ می تواند به محتوای وبلاگ مربوط باشد؛ مثل نوشتن وبلاگ از زبان یک نوزاد یا بازنویسی احادیث با زبانی ساده روان. می تواند در قالب خاصی نمودار شود؛ مثل قالبهای وبلاگی ساده و سفید که فقط جعبه کوچک در وسط صفحه برای دیدن مطالب تعبیه شده. می تواند نویسنده های خاصی داشته باشند مثل: خاطرات دو هوو! یا هر ایده ی دیگری که به ذهن من نرسیده اما اگر به زندگی روزمره خود نگاه کنید شاید عادی ترین اتفاقات اطرافتان هم ایده ی بکری برای وبلاگ باشد. »
محتویات یک وبلاگ دینی باید متناسب با نیاز مخاطب و وبلاگستان فارسی تنظیم شده باشد. « به دلیل عدم وجود تحقیقات میدانی گسترده به سختی می توان گفت که نیاز امروز جامعه ی وبلاگستان فارسی به چه وبلاگ هایی است؛ اما برخی موضوعات هستند که در حد قابل قبولی – یا حتی در حد اشباع- درباره ی آنها سخن گفته شده. مثل نوشتارهای علمی و اغلب کپی پیست شده ای که از ضرورت حجاب اسلامی و در مذمت بدحجابی می گویند، مثل توصیه هایی تکراری و با بیانی همیشه در لزوم رعایت اخلاق فردی، مثل برخی موضع گیری های رایج در موضوعات فرهنگی و اجتماعی مانند عملکرد دولت، سیاست های اقتصادی، وضعیت نامطلوب فرهنگی جامعه ی ایران و … .
ذکاوت یک وبلاگ نویس است که او را به سمت انتخاب موضوع مورد نیاز جامعه ی وبلاگستان فارسی می کشاند و بعد تلاش و همت او در پرداختن به این موضوع می تواند رمز موفقیتش باشد. تلاشی که مرهون قلم و پشتکار خود اوست. »
اما در نهایت این قلم نویسنده و بیان منحصر به فرد اوست که رسالت انتقال پیام را بر عهده دارد. « اگر آنچه قصد بیانش را دارید واقعا به دل و جان خودتان نشسته باشد بازگویی دوباره آن نباید چندان کار شاقی باشد. مثل فیلمی که بر پرده ی سینما دیده باشید و بخواهید خلاصه اش را برای دوستتان که ندیده تعریف کنید. شما فیلم را تعریف می کنید؛ اما نه عین دیالوگ ها و نه تقلید حرکات بازیگرها. شاید فیلمی که شما تعریف می کنید اندکی هم تفاوت کند؛ اما همین بیان منحصر به فرد خودتان است که دوستتان را مجذوب می کند فیلم را شخصا ببیند. البته درباره ی وبلاگ نویسی دینی پایبندی به اصل متن در برخی موارد مثل نص صریح آیات و روایات لازم است؛ اما شرح و بسط آنها و بیان مثال هایی متناسب با فضای آیه و روایت به فهم بیشتر آن کمک می کند.»
طلبه بلاگ
