امروز یادمان صیاد دلهاست

امیری که شاید هنوز هم گمنام است..چرا که فقط اسمش را می شناسیم و هر چند ماه یکبار شاید عکسش را در رسانه ای مشاهده کنیم.

***

متولد سال 1323 بود.دانشجوی دانشگاه افسری در رسته توپخانه. پر شور و جزو دانشجویان برتر دانشگاه های نظامی ایالات محتده به حساب می آمد.

شور انقلابی داشت و با آغاز انقلاب که در اصفهان بود به حراست از پادگان ها پرداخت.آتش نفاق ضدانقلاب که شروع شد بی درنگ به مبارزه آنها رفت.به میدان آتش سنندج ،بانه و مریوان پا گذاشت و21 روز دلاورانه به همراه همرزمان خود سنندج را از شر ضد انقلاب و منافق رها کرد.

لیاقتش ورد زبان ها بود که دشمنان داخلی نیز تحمل حضورش را نداشتند تا جایی که بنی صدر که آن زمان فرمانده کل قوا بود دو درجه از وی کسر کرد و به نوعی او را خانه نشین کرد. مدتی به پیشنهاد امیر سرلشگر کلاهدوز به سپاه رفت و در تشکیل نیروهای سپاه و سازماندهی آنها فعالیت کرد.

اما ارتش خانه او محسوب میشد و نمیتوانست آن را به همین سادگی رها کند و بعد از فرار بنی صدر دوباره به ارتش بازگشت و با حکم مستقیم امام خمینی به عنوان فرمانده نیروی زمینی ارتش منصوب شد.

شهید وحدت

 

به یقین میتوان گفت او شهید وحدت بود چرا که تمام تلاش خود را برای اتحاد نیروهای مسلح رسمی و مردمی انجام داد و نتیجه اش هم تشکیل قرارگاه های مشترک فرماندهی ارتش و سپاه بود که منجر به انجام عملیات های مهمی شد به مانند فتح الفتوح آزادسازی خرمشهر که حاصل زحمات تمام نیروهای ارتش و سپاه و سایر نیروهای نظامی بود.

شهید صیاد شیرازی عملیات های مهمی از جمله عملیات‌های پیروزمند ثامن‌الائمه، طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس را بر عهده داشت؛ عملیاتی که سرنوشت جبهه های اسلام علیه کفر را به پیروزی رقم زد و روند جنگ تحمیلی را در مسیر پیروزی ارتش اسلام قرار داد.

آخرین نبرد

تنگه مرصاد،نام آشنایی است برای ایرانیانی که خون دل خورده اند برای سربلندی وطن.
جنگ تمام شده بود و دشمن دانسته بود که عزم ملت ایران چیزی نیست که با زورگویی و تجاوز گری نابود شود و موج با صلابت دشمن شکن انقلاب اسلامی سدهای پوشالی دشمن بعثی فرو نمی ریزد.

دیگر راهی نمانده بود و دشمن آخرین توان خود را برای نابودی انقلاب به کار بسته بود. منافقین تمام قوای خود را برای حرکت به سمت تهران آماده کرده بودند و با بیش از 15000جنگجو به سمت مرزهای ایران حرکت کردند . در ابتدا سرعت حرکت زیاد بود چون تمرکز نظامی ایران بیشتر بر منطقه جنوب غربی بود.
با حکم مستقیم امام صیاد شیرازی برای دفع فتنه انتخاب شد. فرماندهی که با مناطق عملیاتی غرب آشنایی کامل داشت و کارنامه درخشانش وی امید برای پیروزی را بیشتر میکرد.
صیاد با سرعت خود را به منطقه رساند و در سه روز چنان ضربه ای به دشمن وارد آورد که دشمن 5000 نفر نیرو و صدها دستگاه تانک و نفربر را از دست داد.

کینه مرصاد ،آتش زیر خاکستر

آری اگر تا آن زمان صیاد گمنام بود،دیگر با این پیروزی بزرگ و سرنوشت ساز نام صیاد در جهان پیچید و خواری و ذلت برای منافقین کوردل بافی ماند.
و منافقین بیشتر قوای نظامی خود را از دست دادند.

دیدار خدا نزدیک است

قرار بود صبح روز عید غدیر برود به خدمت آقا و درجه ی سرلشگری اش را بگیرد . همه تبریک گفتند خودش می گفت : “درجه گرفتن فقط ارتقای سازمانی نیست و قتی آقا درجه را روی دوشم بگذارند . حس می کنم ازمن راضی هستند . وقتی ایشان راضی باشد امام عصر ( عج ) هم راضی اند . همین برایم بس است . انگار مزد تمام سالهای جنگ را یکجا بهم داده اند .”

در 16 فروردین سال 1378 به درجه سرلگشری نائل آمد ولی او شایسته برترین ها بود .درجه اولش را از دست مقام معظم رهبری گرفت و 5روز بیشتر طول نکشید که درجه اخلاص و تواضع خود را از دست خداوند منان گرفت و به فیض شهادت نائل آمد و حکم ارتقای درجه اش مجددا صادر شد و به درجه سپهبدی نائل گردید.

« دلم برای صیادم تنگ شده ، مدتی است از ایشان دور شده ام»

 

صبح روز بعد از خاکسپاری ، خانواده اش نماز صبح را خواندند و از آن طرف رفتند بهشت زهرا(س) ، سر قبر شهید صیاد . اما پیش از آنها کسی دیگری هم آمده بود. رهبر معظم انقلاب آمده بودند و فرمودند: « دلم برای صیادم تنگ شده ، مدتی است از ایشان دور شده ام.

آخرین کلام

صیاد شیرازی مردی بود که با تمام قوا برای استقلال کشور و حفظ انقلاب تلاش کرد. حفظ اتحاد بین نیروهای مسلح آرزوی بزرگ وی بود که به خوبی آن را تحقق بخشید و راه رسم پیروزی را برای نسل های متوالی ترسیم کرد.
او شهید وحدت بود و در نهایت قربانی حفظ وحدت ارتش اسلام و کینه 11 ساله منافقین کورد دل شد.

روحش شاد و یادش گرامی