(1*) با منزلشان تماس می گیرم که وقت مصاحبه بگیرم با وجودی که می دانم - و از خیلی ها که او را می شناسند، شنیده ام- همین که نزدیک ماه آبان می شود از اقسا نقاط ایران از دانشگاه ها و مدارس گرفته تا محافل سیاسی این فوج تلفن ها ست که به سوی ایشان سرازیر می شود.

اما امیدوارم که وقتی هم ولو نیم ساعته به من بدهد. که همین طور هم می شود و نه تنها یک ساعت که چهار ساعت مصاحبه طولانی ام را با وجود سردردی که داشت با روی گشاده تحمل می کند.

وارد محل کارشان که بشوی از تابلوهای زنان استشهادی فلسطین که بر جای جای دیوار نصب شده بخشی از دیدگاه و احساس مسئولیتی را که نسبت به اوضاع و احوال زمانه اش دارد می توانی احساس می کنی. 

به نظر می رسد هنوز هم مانند زمان تسخیر لانه جاسوسی با سرزندگی و احساس مسئولیت کار می کند.

صفحات: 1· 2