دوستی دارم که کتاب از دستش نمی افتد

ازدواج هم که کرد همسرش همین طور بود،

حال و هوایی داشتند، این زوج اهل مطالعه!

دوتایی و با هم کتاب می خواندند، مسابقه می گذاشتند برای کتابخوانی، کتاب ها را به هم معرفی می کردند، چکیده و مهمترین قسم های کتاب هایی که خوانده و یادداشت کرده بودند را در اختیار هم قرار می دادند، پس انداز می کردند برای خرید کتاب… خلاصه اعجوبه هایی بودند برای خودشان

….

کتابخانه ای داشتند به چه بزرگی، هر نوع کتابی در آن پیدا می شد

اینقدری که پول صرف خرید کتاب می کردند لباس و لوازم خانه نمی خریدند…

از قضا چهار سال قبل نازنین زهرا به جمع دو نفره اشان اضافه شد…

یک دختر باهوش و با ادب

دیروز که دیدنشان رفته بودم، جمله ای از نازنین زهرا شنیدم که همان جا از ته دل گفتم «اسئل الله من فضله»

دختر شیرین زبان با اندوه آمده بود از من می پرسید

«خاله من کی می تونم خودم کتابامو بخونم و دیگه مامان و بابا برام نخونن!!!»

داخل پرانتز بگویم نازنین زهرا  خواندن را از مارش یاد گرفته اما بسیار دست و پا شکسته یک جورهایی کلمات را می شناسد و اگر یک کتاب را آرام آرام برایش بخوانی و کلمات را نشانش دهی دفعه بعد خودش می خواند.

بعد نوشت:

البته نازنین زهرا ی جورهایی در این جمع کتاب خوان ها بور خورده است و  هنوز کساني  هستند که می پرسند چرا بايد کتاب خواند؟

باید به آن دسته از افراد بگویم که پاسخ اين چرا خيلي روشن است. اول اينکه ما فقط به مدد کتاب، مي‌توانيم از پيشينه فرهنگي مکتوب بشر که 3-4 هزار سال سابقه دارد، آگاه شويم. دوم اينکه ما با همه معاصران خود مجاور يا از کار و بار و نتايج پژوهشهاي آنان باخبر نيستيم.

پس دورافتادگي و جداماندگي تاريخي وجغرافيايي را با اين وسيله معجزه آسا جبران مي‌کنيم. کتاب حافظه جمعي و کتبي بشر است. اگر بر اثر يک واقعه خارق العاده و غير منتظره، مرکب کتابهاي موجود در جهان محو شود، بشريت به بدويت چندين هزار سال پيش خود برمي‌گردد.

به قلم مریم اکبری

«خالد امجد موسی» از اهالی جنوبی شهر غزه معلول حرکتی و  ذهنی است، در کودکی به خاطر گریه های طولانی پدر و مادرش برای اینکه شاید ساکت شود و دیگر گریه نکند قرآن را از طریق رادیو و تلویزیون به گوش او می‌رسانند.

در چهار ماهگی  به قرآن پاسخ می دهد و با  تلاوت‌های «عبدالباسط عبدالصمد» دست از گریه کردن برمی‌دارد و این می شد که خانواده برای فرار از گریه های مداوم، او را کنار تلویزیون می گذارند تا قرآن گوش دهد و گریه نکند.

پس از چهار سال مداومت در گوش دادن به قرآن به طور کاملا اتفاقی خانواده متوجه می شود که او با شنیدن قرائت قرآن، پیشاپیش قاری آیات را قرائت می‌کند.

برایش معلم می گیرند و به طور جدی در حفظ قرآن کمکش می کنند.
حالا در هشت سالگی خالد حافظ کل قرآن شده است،  کسی که همه دکترها گفته بودند که او بزرگ نخواهد شد، حرکت نخواهد کرد و سخن نخواهد گفت.

به واقع  خدا بر همه چیز قادر است.

من نامش را معجزه نمی گذارم، این قدرت خداوند است، این سنت خداوند است.

 منبع: با تلخیص از خبرگزاری المنار

کودکان به این دلیل که یا توانایی گفتاری ندارند یا در این توانایی مهارت لازم را کسب نکرده‌اند، با پرت کردن اشیا به اطراف یا انجام حرکاتی مثل کوبیدن پا به زمین و … روی نظرشان پافشاری می‌کنند، خصوصا در سن 2 تا 4 سالگی که بچه‌ها در این سن و سال تمایل دارند همه چیز را برای خودشان داشته باشند. 

در این مواقع برخی از والدین فکر می‌کنند بچه‌هایشان با آنها لجبازی می‌کنند در حالی که کار به ظاهر لجبازانه از آنها به این دلیل سرزده که نمی‌توانند درباره چیزی که می‌خواهند توضیح دهند.

بخشی از موضوع لجبازی کودکان به نحوه برخورد پدر و مادرها به بچه‌ها برمی گردد. اغلب به علت کوچک بودن آپارتمان‌های مسکونی، والدین از بچه ها می خواهند جیغ و فریاد نزنند و هر چیزی را که بچه می خواهد در اختیارش قرار می دهند، خصوصا زمانی که تمایل به تغییر رفتار کودک دارند، در این حالت لجبازی کودک بیشتر می شود و اتفاقا والدین هم زودتر تسلیم می‌شوند و کودکان به راحتی تغییر رفتار را نمی پذیرند.

 اوضاع وقتی بدتر می شود که والدین واکنش‌های اشتباه نشان می دهند و در برابر خواسته‌های کودک، برخواسته خود اصرار می کنند و آنقدر این پافشاری دو طرفه تداوم می یابد که به رقابت و لجبازی میان والدین و کودک منجر می‌شود در این حالت والدین به طور غیرمستقیم به کودک آموزش می دهند که لجبازی کند، در حالی که کودک اصلا لجبازی کردن را بلد نبوده است.

همچنین در مواردی که والدین در برابر خواسته های کودک شروع به توجیه و آوردن دلایل منطقی و طولانی کنند، توضیحاتی که نه بچه به آن توجه می کند و نه اصلا آن را می فهمد، در این مرحله وقتی بچه‌ها به حرف والدین گوش نمی دهند، پدر و مادر فکر می‌کنند کودک لجبازی می کند، در حالی که تمامی این عکس العمل‌ها مرحله ای از رشد کودک به حساب می آید.

* دکتر آناهیتا خدابخش کولایی روانشناس

«تربیت» مجموعه روش ها و راهکارهایی است که از آغاز زندگی انسان به کار گرفته می شود تا افراد در مسیر صحیح رشد و ترقی قرار بگیرند و در پرتو آموزش های تربیتی به سعادت و کمال دست یابند. موضوع تربیت فرزندان از گذشته تاکنون جزء موضوعات اساسی و بنیادین خانواده بوده است. پرورش و تربیت کودکان از آن حیث پر اهمیت است که نه تنها سراسر زندگی کودک را تا بزرگسالی تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه طبق بررسی های به عمل آمده، نحوه تربیت کودکان عمده ترین عامل اختلاف بین زن و شوهر نیز هست.

مسئله ای که در این میان منجر به شکل گیری نیاز جدیدی تحت عنوان خدمات پرورشی و تربیتی به کودکان شده است، ایجاد تغییرات فرهنگی و فن آوری های مدرن در سبک زندگی افراد در دنیای معاصر است. در گذشته نه چندان دور، تربیت و بزرگ کردن فرزند امری طبیعی و معمول به نظر می رسید و نیازمند ارائه خدمات یا داشتن مهارت های خاصی نبود. اما امروزه به نظر می رسد این امر برای خانواده ها- وجود خدمات پرورشی و تربیتی برای فرزندانشان و استفاده از آن- اصلی واجب و لازم است. در واقع اشتغال مادران و درگیری های زندگی روزمره والدین از سویی و از سوی دیگر باهوش تر شدن کودکان امروز به واسطه در ارتباط قرار گرفتن با انواع وسایل ارتباطی و اطلاعاتی، همگی از جمله دلایل شکل گیری این نیاز است که در این گزارش به کم و کیف وجود این گونه خدمات در ایران و ضرورت استفاده والدین از آنها خواهیم پرداخت.

ادامه »