ﻭَ ﺁﻣِﻨُﻮﺍ ﺑِﻤﺎ ﺃَﻧْﺰَﻟْﺖُ ﻣُﺼَﺪﱢﱢﻗﺎً ﻟِﻤﺎ ﻣَﻌَﻜُﻢْ ﻭَ ﻟﺎ ﺗَﻜُﻮﻧُﻮﺍ ﺃَﻭﱠﱠﻝَ ﻛﺎﻓِﺮٍ ﺑِﻪِ ﻭَ ﻟﺎ ﺗَﺸْﺘَﺮُﻭﺍ ﺑِﺂﻳﺎﺗِﻲ ﺛَﻤَﻨﺎً ﻗَﻠِﻴﻠﺎً ﻭَ ﺇِﻳﱠﱠﺎﻱَ ﻓَﺎﺗﱠﱠﻘُﻮﻥِ (41)

ﻭ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻡ (ﻗﺮﺁﻥ) ﻛﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ (ﺗﻮﺭﺍﺕ) ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻨﻜﺮ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺀ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻣﻔﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻬﺮ ﻣﻦ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ

ﺷﺎﻥ ﻧﺰﻭﻝ

ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻔﺴﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺩﺭ ﺷﺎﺀﻥ ﻧﺰﻭﻝ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ: ( (ﺣﻴﻰ ﺑﻦ ﺍﺧﻄﺐ، ﻭ ﻛﻌﺐ ﺑﻦ ﺍﺷﺮﻑ، ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩ، ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻰ (ﭘﺮ ﺯﺭﻕ ﻭ ﺑﺮﻗﻰ) ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ (ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ) ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ (ﻭ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﺩﻳﮕﺮ) ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ  ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ) ﺑﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ( (ﺛﻤﻦ ﻗﻠﻴﻞ) ) ﻭ ﺑﻬﺎﻯ ﻛﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
تفسیر نمونه



ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ (ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ) ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ، ﺁﻳﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻭﺻﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ (ﻭ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﻤﺎ ﺍﻧﺰﻟﺖ ﻣﺼﺪﻗﺎ ﻟﻤﺎ ﻣﻌﻜﻢ).

ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺼﺪﻕ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﻳﮋﮔﻴﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻭﻳﮋﮔﻴﻬﺎﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺎﻣﻠﺎ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﺑﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻰ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻳﺪ؟!. ﺳﭙﺲ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻤﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺴﻰ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻛﻔﺮ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ (ﻭ ﻟﺎ ﺗﻜﻮﻧﻮﺍ ﺍﻭﻝ ﻛﺎﻓﺮ ﺑﻪ). ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻋﺮﺏ، ﻛﺎﻓﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺯﻳﺎﺩ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺠﻴﺐ ﻛﻔﺮ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ، ﺁﻧﻬﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺸﮕﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺍﻃﻠﺎﻋﺘﺮﻳﺪ، ﻭ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ  ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻨﺎﺩﻳﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻳﺪ، ﭼﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺆ ﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪ؟ ﺁﺭﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﺻﻮﻟﺎ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻟﺠﻮﺟﻨﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺩﺭ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻤﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻯ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻧﻔﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻰ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﻌﺎﻭﺿﻪ ﻧﻜﻨﻴﺪ (ﻭﻟﺎ ﺗﺸﺘﺮﻭﺍ ﺑﺎﻳﺎﺗﻰ ﺛﻤﻨﺎ ﻗﻠﻴﻠﺎ). ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻚ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻌﺎﻭﺿﻪ ﻛﺮﺩ، ﭼﻪ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ، ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﻥ ﻫﻤﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﻣﻰ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﺒﺸﺮﺍﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ (ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ) ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﺎﺭﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻛﺎﺥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻳﺨﺖ. ﺍﺻﻮﻟﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺑﻬﺎﻯ ﻛﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺍﺳﺖ، ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﺍﻯ ﺁﺧﺮﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻧﺎﭼﻴﺰﻯ ﻛﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ (ﻭ ﺍﻳﺎﻯ ﻓﺎﺗﻘﻮﻥ) ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻤﺎ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﺍﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ،  ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ.
-تفسیر نمونه