ﻭَ ﻋَﻠﱠﱠﻢَ ﺀَﺍﺩَﻡَ ﺍﻟﺎَﺳﻤَﺎﺀَ ﻛﻠﱠﱠﻬَﺎ ﺛُﻢﱠﱠ ﻋَﺮَﺿﻬُﻢْ ﻋَﻠﻰ ﺍﻟْﻤَﻠَﺌﻜَﺔِ ﻓَﻘَﺎﻝَ ﺃَﻧﺒِﺌُﻮﻧﻰ ﺑِﺄَﺳﻤَﺎﺀِ ﻫَﺆُﻟﺎﺀِ ﺇِﻥ ﻛُﻨﺘُﻢْ ﺻﺪِﻗِﻴﻦَ (31)

ترجمه: ﺳﭙﺲ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﻤﺎﺀ (ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ) ﺭﺍ ﻫﻤﮕﻰ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺑﻌﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﺪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺷﻤﺎﺭید.

ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺳﺆ ﺍﻝ

ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻭ ﺳﺆ ﺍﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ  ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ؟ ﻭﺍﻧﮕﻬﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺗﻜﻮﻳﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺷﺖ ﺁﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﺳﺎﺧﺖ. ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻛﻠﻤﻪ ( (ﺗﻌﻠﻴﻢ) ) ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻪ ( (ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺗﻜﻮﻳﻨﻰ) ) ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺭﺣﻤﻦ ﺁﻳﻪ 4 ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ ( (ﻋﻠﻤﻪ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ) ) ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻣﻮﺧﺖ، ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻜﺘﺐ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﻓﻄﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺗﺎ  ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺆ ﺍﻝ ﺩﻭﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺧﺎﺻﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮﻯ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻋﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﻑ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ، ﻭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﻤﺎﺀ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺩﻡ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ.

ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﺆ ﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﻤﺎﺀ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ﻓﻬﻢ ﺧﻮﺍﺹ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺿﻤﻴﺮ ( (ﻫﻢ) ) ﺩﺭ ﺟﻤﻠﻪ ( (ﺛﻢ ﻋﺮﺿﻬﻢ) ) ﻭ ( (ﺍﺳﻤﺎﺋﻬﻢ) ) ﻭ ﻛﻠﻤﻪ ( (ﻫﺆ ﻟﺎﺀ) ) ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻪ  ﻛﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ: ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺿﻤﻴﺮ ﻫﻢ ﻭ ﻛﻠﻤﻪ ﻫﺆ ﻟﺎﺀ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻬﺎﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻬﺎﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻳﻮﺳﻒ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻩ ﮔﻔﺖ ( (ﺭﺍﻳﺘﻬﻢ ﻟﻰ ﺳﺎﺟﺪﻳﻦ: ) ) ( (ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ) ) (ﺳﻮﺭﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﺁﻳﻪ 4). ﺍﻟﺒﻘﺮﻩ

تفسیر نمونه