ثوابهایی که آدم در خانه میبرد با بیرون خانه قابل مقایسه نیست! مثلاً در روایت میفرماید که وقتی یک آقایی با خانمش گپ بزنند و صحبت کنند-مثلاً بگوید: خُب خانم چه خبر؟ حرفهای خانم را بشنود و خودش حرف بزند، بنشینند با همدیگر همینطوری صحبت کنند- میفرماید: همین حرف زدن و کنار هم نشستن ثوابش از اعتکاف کنار خانۀ کعبه بالاتر است.
امام رضا(ع) میفرماید: اگر کسی دختر، همسر، خواهر، مادر، عمه یا خالۀ خودش را خوشحال کند، خداوند متعال برای او درجاتی بینظیر در نزد خودش در نظر خواهد گرفت.
حالا شما هِی بخواهی همه را خوشحال کنی؛ خب بابا خونه و همسر که دمِ دستت است! اگر میخواهی اعتکاف کنار بیتالله الحرام بروی، بنشین با خانمت گپ بزن. اگر میخواهی درجات بهشت و رضوان الهی را بگیری، خواهر و مادر و دختر خودت را خوشحال کن، همسرت را خوشحال کن.
یا مثلاً میفرماید: هرکسی بچۀ خودش را ببوسد، بابت هر یک بوسه خدا یک درجه در بهشت به او میدهد. یعنی بچه ی خودت رو هی ماچ کن و درجه ی خودت رو پیش خدا بالا ببر…
اصلا میدانید که زیاد لباس خریدن برای خانمها، مستحب است، و این به آقایان خیلی توصیه شده است؟ حالا لباس ارزان(نه لزوما خیلی گرانقیمت) با اینکار، میتوانید همسر خود را مدام خوشحال کنید. آدم به اینجا که میرسد نباید یکدفعهای بگوید: «نه خانم! مگر شما چند دست لباس میخواهی؟!» اینها چیزهای خیلی سادهای است.
ثوابهایی که آدم توی خانه میبرد با بیرون خانه قابل مقایسه نیست…
منبع:کلید راز دات آی آر