کوهستان بود…
هوا خیلی سرد بود..

امام رضا علیه السلام به همراه یارانشان از اسب پیاده شدند…
حدود سیصدنفر!!!!!

عابدی در ان کوهستان از غاری بیرون امد.

_ سلام اقای من!
چند سالیست برای امدنتان لحظه شماری میکنم….
میشود با امدنتان ,کلبه ی من را نور باران کنید…؟؟؟

امام اشاره کردند…همه !!!وارد شدند.

مبهوت شده بود….300نفر در کلبه ی کوچکش!!!!

چیزی در کلبه برای پذیرایی ان 300 نفر!!نداشت.

امام رو به او کرد…
_ هرچه داری بیاور….

سه قرص نان و یک کوزه ی عسل گذاشت جلوی امام…

امام عبایش را روی انها کشید و دعایی خواند..

بعد از زیر عبایش به همه نان عسل داد…!!

همه که رفتند….
نان و عسل عابد هنوز همانجا بود…

بعد نوشت:

اقا جان روزهای اخر سال است، دلمان دیدار می خواهد، آمرزش، پاک شدن و …