بعضی از آدمها، حتّی شده 50 تا تک تومانی حرام بخورند، می خورند! استدلالشان هم این است که: «وقتی آن بالا بالاها، میلیاردی می خورند، من چرا نخورم؟! این 100 تومان و 200 تومان که کسی را به فلاکت نمی اندازد» و البته مشکل هم دقیقاً همینجاست، چون که همین مقدار کم هم انسان را «به فلاکت می اندازد!» و این ماجرا دقیقاً از زمانی شروع می شود که همان پنجاه تومان کلّ زحمت یک نفر را «شبهه ناک» می کند. یعنی معلوم نمی شود چقدرش حرام و چقدرش حلال است؛ آن وقت از زمین و زمان برای حرام خوار می بارد: نفرین ملائک، بیزاری جستن خدا، فرزندان نا به کار و حتّی کشتن امام! این همان فلاکتی است که عرض کردیم!

امّا اینکه چگونه انسانی که پاک و طاهر به دنیا آمده، تبدیل به دشمن خونخوار امام می شود، مرحله به مرحله است. خوردن مال حرام، امری است که اگر جلویش را نگیریم، فقط به سپاه ابلیس افزوده ایم. چرا که خود لعینش روزی گفت: «در هر چه آدميزاده مرا وامانده كند، درباره ی يكى از این سه مرا نمی تواند وامانده کند: گرفتن مالى از راه حرام، يا ندادن حق واجب آن مال (مثل خمس و زکات و …) يا صرف آن در راه حرام.» (1)

امّا چگونه حرام خوار، دست ابلیس را باز می کند؟ در ادامه میاوریم:

صفحات: 1· 2