عمرو بن حجاج از سران شهر کوفه بود که امام حسین(ع) را به کوفه دعوت کرد و سپس از فرماندهان اصلی سپاه «ابن زیاد و عمربن سعد» شد که در مراحل مختلف فعالانه در جبهه دشمن به مقابله با حسین بن علی (ع) شرکت داشت.

عَمروبن ‌حجّاج زُبَیدی از قبیله زبید یمن و از جمله خواص این شهر بود که در زمان حیات رسول خدا(ص) ایمان آورد[1] ، با این حال، اگرچه وی از اشراف و زعمای قوم خود در یمن بود ولی از نقش آفرینی وی در عصر پیامبر(ص) گزارشی وجود ندارد. اولین خبر جدی از عَمرو مربوط به جریان ارتداد بعد از رحلت رسول خدا(ص) است که در برابر این نگرش در یمن، سرسختانه مقاومت کرد و اجازه نداد کسی بر علیه دولت مرکزی خلیفه اول قیام کند.[2] از نقش و جایگاه وی در دوران خلفای نخستین، اطلاع چندانی در دست نیست. با این حال نقش کلیدی و مهم عمرو بن حجاج زبیدی از دوره بنی امیه شروع می شود.

صفحات: 1· 2