[سوره البقرة (2): آيه 117]
بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِذا قَضى أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ
پديد آورنده آسمان ها و زمين اوست و هنگامى كه فرمان (وجود) چيزى را صادر كند، فقط مى گويد: باش! پس (فوراً) موجود مى شود.
نكته ها: ✏️ (تفسير نور، ج1، ص: 189 با تصرف و تلخیص)
او نه تنها مالك همه ى موجودات است، بلكه خالق آنهاست، آن هم بطور بديع و بدون نقشه قبلى. پس او چه نيازى به فرزند دارد؟! هر گاه وجود چيزى را اراده كند، به او مى گويد: باش! وفوراً خلق مى شود
در اين چند آيه، با قدرت الهى آشنا شديم: «لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ» مشرق و مغرب براى اوست.
«لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» آسمانها و زمين براى اوست.
«كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ» همه براى او متواضع و فرمان بردار هستند.
«بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» پديد آورنده آسمانها و زمين اوست.
«كُنْ فَيَكُونُ» به فرمان او هر چيز موجود مىشود.
هم چنان كه خداوند در يك آن مىآفريند، در مقام قهّاريّت نيز مىتواند در يك آن همه چيز را از بين ببرد.
ايمان به چنين قدرتى، كه وجود و عدم همه چيز بدست اوست، به انسان توانايى فوق العاده مىدهد و او را از يأس و نااميدى باز مىدارد.
پيام ها:
1 آفرينش خداوند، همواره بديع و ابتكارى است. «بَدِيعُ»
2 خداوند مى تواند در يك لحظه همه هستى را بيافريند «كُنْ فَيَكُونُ» هر چند حكمتش اقتضا مىكند كه سلسله علل در كار باشد و به تدريج خلق شوند.
