ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺱ‌ﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ‌ﻫﺎﻱ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻓﻮﺭﻱ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﻢ ﭼﻪ ﺑﻠﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ (ﻉ)، ﺁﻗﺎ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﻭﻝ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺧﻠﻴﻔﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ (ﻉ)، ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮﻱ ﻛﻪ ﭘﺪﺭ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻣﻲ‌ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻫﻢ ﺗﻜﺎﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩ.

ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﻭ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺮﻡ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ (ﻉ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺣﺮﻑ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻦ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻳﻚ ﺁﻳﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻢ. ﻗﺮﺁﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ.

ﺁﻥ ﺁﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ‌ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: (ﻓﺨﻠﻒ ﻣِﻦْ ﺑَﻌﺪﻫِﻢ ﺧَﻠْﻒٌ ﺍَﺿﺎﻋُﻮﺍ ﺍﻟﺼّﻠﻮﺓ ﻭﺍﺗﺒﻌﻮﺍ ﺍﻟﺸّﻬَﻮﺍﺕ ﻓَﺴَﻮﻑ ﻳَﻠﻘَﻮﻥ ﻏَﻴّﺎ). ﺩﻭ ﻋﺎﻣﻞ، ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﻲ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺮﺍﻫﻲ ﻭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺍﺳﺖ: ﻳﻜﻲ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻥ ﺻَﻠﻮﺓ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﻭ ﺟﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﺗﻮﺳﻞ ﻭﺧﺪﺍﻱ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻛﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﺧﺪﺍﻳﻲ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲ، ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﻭﻡ (ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ ﺍﻟﺸﻬﻮﺍﺕ) ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻬﻮﺗﺮﺍﻧﻲ‌ﻫﺎ ﻭ ﻫﻮﺱ‌ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ (ﺩﻧﻴﺎ ﻃﻠﺒﻲ) ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﻟﺘﺬﺍﺫ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻳﻦ‌ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎ.

ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﺸﻮﻳﻢ.

نام کتاب: نقش عوام و خواص در حادثه عاشورا