سیوطی، مؤلف «الاتقان فی علوم القرآن»، معتقد است: “شریف ترین علمی که انسان به آن مشغول می شود و در آن غور می نماید، علم تفسیر است".وی همچنین در کتاب «الاتقان» از راغب اصفهانی چنین نقل می کند: “ارزنده ترین فنی که انسان بیاموزد، تفسیر قرآن است.[1]” توضیح این که: اهمیت یک فن یا به جهت اهمیت موضوع آن است یا از جهت هدف و غرض از آن و یا از لحاظ نیاز بیشتر به آن است[2] و فن تفسیر از هر سه جهت برتری دارد.

زیرا اولاً: از جهت موضوع، موضوع آن، کلام خداوند است که سرچشمه تمام حکمت ها است.
ثانیاً: از جهت غرض و هدف که هدف از این فن، شناخت معانی آیات قرآن و مقصود خداوند و رسیدن به سعادت واقعی است و ثالثاً از لحاظ نیاز به آن، از آن جا که هر کمال دینی یا دنیوی نیازمند علوم شرعی و معارف دینی است و این علوم و معارف نیز متوقف بر قرآن است، لذا از این جنبه نیز تفسیر قرآن بر دیگر علوم و فنون برتری دارد

منبع:
[1]. ایزدی مبارکه، شروط و آداب تفسیر و مفسر ص ۱۹ به نقل از سیوطی، معترک الاقران فی اعجاز القرآن، ج ۱، ص ۱۰۱٫
[2]. سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ج ۲، ص ۵۵۵٫