خدایا عذر می خواهم از اینکه در مقابل تو می ایستم و از خود سخن می گویم

و خود را چیزی به حساب می آورم که تو را شکر کند و در مقابل تو بایستد

و خود را طرف مقابل به حساب آورد !

خدایا آنچه می گویم از قلبم می جوشد و از روحم لبریز می شود .

خدایا دل شکسته ام ، زجر کشیده ام ، ظلم زده ام ،

از همه چیز ناامید و از بازی سرنوشت مأیوسم ،

در مقابل آینده ای تیره و مبهم و تاریک فرو رفته ام ، تنها ترا می شناسم ،

تنها به سوی تو می آیم ، تنها با تو راز و نیاز می کنم .

گوشه اي از راز و نياز شهيد چمران

شبی موقع صرف شام، علامه‎ بحرالعلوم (ره)، سید را به منزل خویش احضار کرد و وقتی شاگرد به منزل استاد ‌رسید، دید استاد کنار سفره نشسته و دست به غذا نمی‌زند. علامه بحرالعلوم با خشم شاگرد را مورد عتاب قرار داده و فرمود: سیدجواد! از خدا نمی‌ترسی، از خدا شرم نداری؟

شاگرد که متحیر مانده بود، تقصیر خود را از استاد جویا شد؟ ظاهراً سیدجواد عاملی، همسایه‎ای داشت که هفت شبانه‌روز چیزی برای خوردن نداشته‎اند و خرما از بقال قرض ‌کرده بودند و روز هفتم دیگر بقال به او قرض نداده و او شرمنده شده بود. شاگرد اظهار بی‌اطلاعی کرد! علامه او را مورد توبیخ قرار داد که: «همه‎ داد و فریاد‎های من برای این است که چرا اطلاع نداشتی؟ وگرنه، اگر باخبر بودی و کمک نمی‌کردی، مسلمان نبودی و یهودی بودی». سپس سینی غذای بزرگی را که آماده کرده بود، با مقداری پول به شاگرد داد، تا به همسایه‎اش برساند.»

منبع: جام نيوز

هر کسی هر چه می گفت قانع نمی شدم!

دنبال یک جواب قاطعانه بودم که ارزش تمسخر برخی افراد به ظاهر روشن فکر جامعــه را داشته باشد….

راستش در دوره دبیرستان چادری بودم اما زمانی که باید وارد محیط دانشـگاه می شـدم ترس تـمام وجودم را گرفته بودپیش بینی نگاه اسـتاد و دانشجویان به یک فرد چادری کمی برایم مبهــم بودچون برای هر چیزی دنبال دلیل بودم چادر را نمی توانـستم راحت قبول کنم والا اگر دلیل داشتم کوتاه نمی آمدم.
خانواده ما خانواده ای مذهبی است اما با این که ظاهــر جدید من برایشان توجیهی نداشـت مقابله هم نمی کردند(البته من تنها چادر سرم نبــود حجابم اسلامی بود چون اعتقاد دارم حدو مرز ها را نباید شکست) تا خودم حلقه گمشده این اتفاقات را پیدا کنم…
یکسالی گذشتبه!

تیپ جدیدم عادت کرده بودم. دیگر نگاه بعضی ها آزارم نمی داد ولی افرادمریض هم در جامعه کم نبودند.
مادرم تازه حوزه قبــول شده بود بحث حجاب داغ بود و من می دانستم انگار یک چیز سر جایش نیست

جالب می دانید چیست؟!  زمانی که من چادر را برداشتم خیلی جاها حرفم را راحت تر قبول می کردند تا حالا!!!
حرف ها همان حرف هاست اما امان از دست قضاوت عجولانه…
یک روز دوباره سر بحث چادر را با مادرم باز کردم مادرم حرفی زد که کمآوردم ، شکستم ، مادرم گفت : دخترم فکر کن همین الان پیامبر اینجا می آمد،به کدام یک افتخار بیشتری می کرد دختر مسلمان چادری یا دختر مسلمان مانتویی که شال بلند سرش می کند و حجابش هم اسلامیست؟ انگار داشتم چهره پیامبر را می دیدم که به من نگاه می کندمادرم ادامه داد : دخترم آیا پیامبر امتش را نمی بیند؟
فردای آن روز چادرم را از کمد برداشتم سرم که گذاشتم تازه احساس کردم پیدایش کــردم
همان حس غرور یک رزمنده را
همان حس ایستادن و شجاعت
همان حس که خدا هوایت را دارد
هر که هر چه می خواهد بگوید بیندیشد اگر دلش خواست بخندد!
مهم خداست
مهم اسلام است
مهم ایران است که در هجوم تهاجم غربی کم نمی آورد!
و من هنوز هم ایستاده ام استاد ها احترام بیشتری می گذارند
بچه ها هم که شاهد تغییرات من بودند خیلی هایشان دید بهتری پیدا کرده بودند…
و من هنوز هم ایستاده ام و اگر خدا بخواهد تا آخر خواهم ایستاد…

منبع: وبلاگ جوان انقلابي

جا نماز بی بی هر روز کنار ایوان، جایی که پرتوهای زیبای آفتاب به خانه سرک می کشد، پهن است. تسبیح شاه مقصود و مهر تربت و جانماز ترمه بی بی برای من به وسعت تمام قشنگی های دنیا دوست داشتنی است.

درست همان موقعی که پرتوهای آفتاب مایل می تابیدند روی تاب های ترمه، بی بی نمازش را قامت بست. نشسته بودم کنار پنجره ایوان و به حفره های توری پرده نگاه می کردم که چقدر زیبا نور می نشاند روی جانماز.

بی بی نماز خواند و نماز خواند و من پرتوهای نور را می شمردم. صدای رد دانه های تسبیح شاه مقصود را می شنیدم که پی در پی در قاب وجود بی بی دانه می انداخت. از کودکی سجده های بی بی را دوست داشتم. چنان عمیق سبحان ربی الاعلی و بحمده می گفت که دلم می خواست همان لحظه من هم سجده بروم.

دل بی بی قُرص بود از نگاه های خدا …

وقتی که به خودم آمدم، تمام حیاط و گلدان های شمعدانی و حسن یوسف و رازقی های حیاط سیراب شده بودند. کنار حوضچه کوچک آبی هم چند تا گلدان کوچک آماده شده بود تا قلمه های پیچک را در خود جای دهد.

ادامه »

ادامه »