مصرف ناشتای برخی از مواد غذایی سرشار از اسید به دیواره روده آسیب می‌رساند و به عفونت معده منجر می‌شود. اگر رژیم میوه دارید و باید روزی ۳ بار میوه مصرف کنید بهتر است اول یک لیوان آب ولرم مصرف کنید.

صفحات: 1· 2

مقام معظم رهبری (دامت ظله العالی):

عید قربان، یکی از اعیاد بزرگ اسلامی است. این روز یادآور خاطره ای از زمان های بسیار دور است. در آن مبارک لحظه ای که پدر، فرزند خویش را برای لبیک به ندای ملکوتی حق به قربانگاه می برد تا فرمان الهی را با تمامی وجود به انجام برساند.
 
آنها به همه پیروان خویش این درس بزرگ را به یادگار می گذارند که برای عروج و رسیدن به حق، باید اسماعیلِ وجود را قربانی کرد و عاشق واقعی شد؛ عاشقی که همه هستی را در راه معشوق فدا می کند تا رضایت او را فراهم آورد.
 
عید قربان، عید فرصت هاست؛ فرصت تقرب به خداوند و پاکی نفس از آلودگی ها و تعلّقات دنیایی.

«اگر به حکمت مندرج در عید قربان توجه شود، خیلى از راه ها براى ما باز می شود. در عید قربان یک قدردانى بزرگ الهى نهفته است از پیامبر برگزیده حضرت حق، حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) که آن روز ایثار کرد. بالاتر از ایثار جان، در مواردى ایثار عزیزان است.
 
او در راه پروردگار، به دست خود عزیزى را قربان می کرد؛ آن هم فرزند جوانى که خداى متعال بعد از عمرى انتظار، در دوران پیرى به او داده بود که فرمود: «الحمد للَّه الّذى وهب لى على الکبر اسماعیل و اسحاق». خداى متعال این دو پسر را در دوران پیرى، لابد بعد از یک عمر انتظار و اشتیاق، به این پدر داده بود؛ امید فرزند هم دیگر بعد از آن نداشت.
 
سید شهیدان همه عالم، حضرت اباعبداللَّه‌الحسین (علیه الصّلاة و السّلام) - که خود مظهر ایثار و مظهر شهادت است - در دعاى شریف عرفه از این حادثه یاد می کند؛ «و ممسک یدى ابراهیم عن ذبح ابنه بعد کبر سنّه و فناء عمره»؛ این در دعاى مبارک امام حسین در عرفه است.
 
این ایثار و این گذشت، یک نماد است براى مؤمنانى که میخواهند راه حقیقت را، راه تعالى را، راه عروج به مدارج عالیه را طى کنند. بدون گذشت، امکان ندارد. همه‌ى امتحانهائى که ما میشویم، در واقع نقطه‌ى اصلى‌اش همین است؛ پاى یک ایثار و یک گذشت به میان مى‌آید. گاهى گذشت از جان است، از مال است؛ گاهى گذشت از یک حرفى است که کسى زده است، میخواهد با اصرار و لجاجت پاى آن حرف بایستد؛ گاهى گذشت از عزیزان است؛ فرزندان، کسان. امتحان یعنى عبور از وادى محنت. یک محنتى را، یک شدتى را جلوى پاى یک انسانى یا یک ملتى می گذارند؛ عبور از این محنت، امتحان است. اگر توانست عبور کند، به آن منزل مقصود می رسد؛ اگر نتوانست - نتوانست استعداد مندرج در وجود خود را بروز دهد، نتوانست بر هواى نفس غالب بیاید و عبور کند - میماند؛ امتحان این است.»

روزهای ذی‌الحجه، روزها و شب‌های عبادت و راز و نیاز و غنیمت دانستن فرصت‌های عبادت است. لحظه لحظه‌هایی که سرشار از یاد و نام خداست؛ نه تنها برای حاجیانی که مقیم مکه‌اند و در حال طواف، که برای ما به‌جاماندگان این کاروان عظیم هم.

در همین راستا و در نزدیکی ایام خاصی که لحظات نابی برای دعا و عبادت است، به سراغ توصیه‌های عارفی بزرگ می‌رویم که در شرف سالگرد رحلت‌اش هستیم و کتابش، راهنمای کامل و جامعی است برای روزبه‌روز زندگی عارفانه و مؤمنانه. میرزا جوادآقا ملکی‌تبریزی، عارفی فرزانه، فقیهی دانا و عبدی صالح که به گفته دوستان و نزدیکان سه ماه رجب، شعبان و رمضان را پی‌درپی روزه می‎گرفت و به عبادت مشغول بود.

میرزا جوادآقا کتابی تحت عنوان «المراقبات» یا «اعمال‌السنه» نگاشته‌اند که شرحی است بر اعمال و عبادات هر روزه‌ای که یک مؤمن مسلمان می‌تواند انجام دهد. شاید تفاوت عمده این کتاب با کتاب شریف مفاتیح‌الجنان، نکات فراوانی است که در لابه‌لای اعمال یادشده در باب دعا و عبادت و حتی مناسبت‌ها بیان داشته‌اند؛ نکاتی دقیق و عارفانه که خواننده را نه تنها آگاه، که مشتاق نیز می‌سازد.

صفحات: 1· 2

دعای عرفه امام حسین (علیه السلام) دعای عمیقی است که در آن امام بخشی از شناخت هستی، صاحب هستی و خود را به صورت نمادین مطرح کرده‌اند. اینکه انسان بعد از فهم، چگونه با خالق هستی ارتباط برقرار کند و چه طور این هیبت و عظمت را در هستی هضم نماید، بیان می‌کنند.

ده شب اول ماه ذی الحجه از ایام مبارک سال است که به احتمال قوی جزء ده شبی است که خداوند در سوره فجر به آن قسم یاد کرده است: «و الفجر و لیال عشر». بنابراین، این روزها از پر رمز و رازترین روزهای سال است به گونه‌ای که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده است: «عمل خیر وعبادت در هیچ ایامی نزد حق تعالی محبوب‌تر از این دهه نیست».

از روزهای مهم این دهه روز عرفه است که اعمال خاص خود را دارد که یکی از عظیم‌ترین آن‌ها دعای امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه است. زیارت عرفه امام حسین (علیه السلام) از این لحاظ بسیار حائز اهمیت است که خود امام حسین (علیه السلام) مجری و مجاهد و شاهد این نبرد خونین است که عیدی بزرگ بر خویش بر پا کردند و در زیارت عرفه، گوشه‌ای از این حماسه را به عالمیان معرفی می‌کنند و صحنه نمایش قربانی خویش را به سال 61 هجری و یک ماه بعد از عرفه و میدان کربلا موکول می‌کنند. به راستی سردار این جدال بزرگ در اسلام امام حسین (علیه السلام) است که سمبلی است خونین که در آخرین حج خود به سال 60 هجری در شب عرفه از مکه خارج شدند تا در حرکتی ممتد چهار اصل بزرگ اسلامی را با هم به تصویر بکشاند.

صفحات: 1· 2

خداوند در روز عرفه (9 ذی الحجه) به سه مکان و سه گروه از انسانها ، توجه ویژه دارد:

1.کربلا و زائران امام حسین(ع).

2.صحرای عرفات و حجاج بیت الله الحرام.

3. “هرجا” از دنیا که “دستی به سوی او بلند شود” و “دلی بشکند".

در روایتی از امام صادق (ع) به سرنوشت حضرت آدم پس از فرود آمدن از بهشت بر روی زمین اشاره شده.. آدم چهل روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در حال سجده بود و میگریست.. جبرئیل فرود آمد و پرسید: چرا گریه میکنی؟ آدم گفت: چرا نگریم درحالیکه از جوار خداوند به این دنیا فرود آمده ام؟!

جبرئیل گفت: به درگاه خدا توبه کن و به سوی او باز گرد. سپس جبرئیل آدم را در روز 8 ذی الحجه به منا برد.آدم شب را در آنجا ماند و صبحگاهان عازم عرفات شدند. جبرئیل هنگام خروج از مکه احرام بستن و لبیک گفتن را به آدم آموخت و چون عصر روز عرفه فرا رسید،آدم را به غسل فرا خواند و پس از نماز عصر، او را به وقوف در عرفات دعوت کرد و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به آدم تعلیم داد تا توبه کند… آدم تا غروب آفتاب در عرفات ماند و با تضرع اشک ریخت. وقتی آفتاب غروب کرد همراه با جبرئیل روانه مشعر شد و شب را در آنجا گذراند.. صبحگاهان در مشعر به پا خواست و به دعا پرداخت تا اینکه سرانجام بخشیده شد…

مناسک حج را جبرئیل به ابراهیم نیز آموخت.. چون به عرفه رسید به او گفت: عرفت؟ یعنی یاد گرفتی؟! و ابراهیم پاسخ داد:آری..

مردم در این سرزمین  و درین جایگاه به گناه خود اعتراف میکنند…

دعای عرفه حضرت سیدالشهدا برای سالها قبل از حج آخرشونه.. دفعه آخر حجش رو نیمه کاره رها کرد و مسافر کربلا شد..