آغاز ایام سوگواری سید و سالار شهیدان، و برپایی مراسمات مختلف مذهبی با رسوم و آیین مختلف، ما را بر آن داشت تا مروری مجمل داشته باشیم بر احکام مرتبت بر آن و سؤالات و ابهاماتی که در این زمینه وجود دارد.
- سؤال: شرکت زنان در دستههای سینهزنی و زنجیرزنی چه حکمی دارد؟
پاسخ: بنابر نقل آیتالله صافیگلپایگانی، حضور زنان در انتهای دستهجات عزاداری، اگر مستلزم ارتكاب معصيت نباشد، اشكال ندارد، اما اگر در متن دستهجات باشند، بنابر نظر آیتالله خامنهای شرکت زنان در دستههای سينهزنی و زنجيرزنی شايسته نيست.
رسم بود اعراب دخترانی را به همسری پسرانشان در میآوردند که دلیر و شجاع بوده و مطیع شوهرانشان باشند. همسرانی که خوبیهای وجودیشان را در نهاد بچههایشان به ودیعه بگذارند و نسلی دلیر از آنها بر جای بماند.
نامش دلهم بود. نشسته بود در خیمه و کنار همسرش. خوب و خوش بودند. همسرش را دوست داشت و همسرش هم در کنار او آرامش.
پرده خیمه کنار بود. کاروان زهیر از حج بازمیگشت و در بیابانی برای استراحت خیمه زدند.
پیکی بر آستانه خیمه وارد شد و اذن ورود خواست. زهیر دعوتش کرد به درون. نامهای در دستان پیک بود که از همان آغاز دل دلهم را ربود. نمیدانم دلهم نور نامه را دیده بود یا نورانیت فرستاده نامه را… اما هر چه بود دل دریایی داشت که توانست این حجم نور را در خود حل کند…
زهیر نامه را باز کرد و خواند. نگاهی به چشمهای دلهم انداخت که آماده بود بپرسد نامه از کیست؟
تردیدی که در دل زهیر بود به چشمانش ریخته شد. دلهم سراسیمه پرسید: نامه از کیست؟، چه نوشته؟
زهیر گفت: نامه از حسین بن علی است. مرا فراخوانده که به دیدارش بروم.
تربیت بچهها از قانون معروف «پیشگیری بهتر از درمان است» پیروی میکند.
اگر بخواهید کودک، نوجوان یا جوان شما در زندگی آینده خود موفقتر باشد لازم است مربی و مکان تربیتی مناسبی مانند مسجد برای آنها مهیا شود تا به کمک آنها هم به آموزش بچهها و هم به پرورش روح و روان آنها و حل مسائل سخت ویژه سن آنها بپردازید، اما برای اینکه بدانید بچهها را چطور به مسجد ببرید و چگونه آنها را جذب مسجد کنید نیاز به راهکارهای عملی دارید. شما می توانید برای رفت و آمد بچهها به مسجد از این نکات کمک بگیرید.
حادثه کربلا که در بیداری اسلامی ریشه دوانده است، در ایجاد آگاهی حرکتیِ[1] برخاسته علیه ظلم و فساد سهیم بوده و با گذشت زمان، در وجدان امت مسلمان عمق و رسوخ بیشتری یافته است. به عبارت دیگر، حادثه کربلا واقعه ای است که از زمان و مکان فراتر رفته، اسطوره ای بودن خود را از نور مشکات نبوت گرفته و سر زندگی و شادابی اش را از رنگ بذل و بخشش دریافت کرده است.
به همین خاطر به روشی تبدیل شده است که شعله فروزانی را برگرفته و انسان را در آفاق عزت و کرامت بالا می برد و محوریت جدال پابرجای میان استکبار و استضعاف، و نماد عدالت و خود نثاری در راه خداوند از یک سو، و نماد غرق شدگی در امور بی ارزش فانی دنیوی را از سوی دیگر بیان می کند.
بیان واقعه عاشورا به شیوه ها و اشکال گوناگونی تجلی پیدا کرده است که شاید بارزترین آن ها، مجالس عاشورایی باشد که در آنها خطیب یا عالمی به بیان رویدادهای این حادثه و تلاش برای ارائه مفصل موضوعات آن می پردازد. در همین حال، برای افزودن بر شوق مردم و جذب بیشتر آنان ، عنان خیالِ روایتگرانه و نقالانه را رها می کند تا در آن آسمان خیال انگیز، بی هیچ ناظر و حاضری پرواز کند و درست در همین جا است که بسیاری از اضافات و مبالغات به اصل واقعه عاشورا راه می یابد.
به همین خاطر عده ای از علما به مقابله با این کار پرداخته اند و به نظر می رسد کتاب «حماسه حسینی»[2] شهید مطهری که در سه جلد تألیف شده است، [3] از جمله کتاب هایی است که با دیدگاهی عمیق، این موضوع را به صورت کافی و وافی بررسی کرده است. بر این اساس می کوشیم اندکی درباره مهم ترین نکات و نقاطی که ایشان در این کتاب مد نظر داشته اند، تأمل کنیم.
محرم و صفر زمان بالیدن است نه فقط نالیدن
بساطش آموزه است نه موزه
تمرین خوب نگریستن است نه خوب گریستن
نماد شعور مذهب است نه فقط شور مذهب
تلنگری دگر منتظران مهدی (عج) !!!
بهوش باشید که حسین (ع) را منتظرانش کشتند.