قبل نوشت: بعد از مدتها امروز مجالی شد برای وبگردی،

لیست نسبتا بلندی دارم از وبلاگ هایی که بروز می شوند و قلم نویسنده را دوست دارم. قبل از مادر شدنم هفته ای یکبار بهش سر می زدم و از خواندن قلم نویسنده حظ می بردم.

امروز لیوان نسکافه به دست و با آرامشی که از خواب بودن زهرای عزیزم در خانه حاکم شده بود سری زدم به لیستم و وبلاگ «طفل معصوم» را باز کردم.

مطلبی راجب به نماز خواندن درش بود که مرا سخت در خود فرو برد.

یاد زهرا افتادم که تا صدای اذان را می شنود از کشوی میز تلویزیون جانماز را بر می دارد و روی مهر خم و راست می شود. دخترم نماز خواندن را از من یاد گرفته اما خب تابحال مسجد نرفته یعنی در این بیست ماهی که از زندگیش می گذرد هنوز مسجد نبردمش!!

یادم باشد سر فرصت خودم را برای این سهل انگاری تنبیه کنم و جریمه 500 صلوات در روز را تجویز!

صفحات: 1· 2

شستن ظرفها می‌تواند به افزایش آرامش در افراد کمک کند. نتایج تحقیقات دانشگاه فلوریدا که در مجله علمی پژوهشی «آگاهی» (Mindfulness) منتشر شده است نشان می‌دهد کسانی که با توجه و آگاهانه ظرف می‌شویند (یعنی به عنوان مثال به رایحه مایع ظرفشویی یا دمای آب توجه دارند) انگیزه بیشتری احساس می‌کنند و کمتر عصبی می‌شوند.

علاوه بر این، شرکت کنندگان در این پژوهش که بدون توجه و آگاهی ظرف شستند، چنین مزایایی احساس نکردند. به عنوان نتیجه این پژوهش، دانشگاه فلوریدا معتقد است «به نظر می‌رسد یک فعالیت روزمره اگر با آگاهی، هوشیاری و توجه انجام شود، به بهبود و رشد وضعیت آگاهی فرد کمک کند.»

برای انجام این آزمایش، از ۵۱ دانشجو خواسته شد تا ظرف بشویند و به نیمی از آنها یک راهنمای مختصر برای ظرف شستن آگاهانه ارائه شد تا مطالعه کنند و به گروه دوم نیز متن کوتاهی درباره ظرف شستن ارائه شد.

بخشی از راهنمای ظرف شستن آگاهانه شال چنین محتوایی می‌باشد: «این واقعیت که من اینجا ایستاده‌ام و در حال ظرف شستن هستم، یک واقعیت جالب است. من کاملا خودم هستم، دم و بزدم تنفسم را دنبال می‌کنم، نسبت به حضور خودم در این لحظه و مکان آگاهم و نسبت به افکار و رفتارم هوشیار و آگاه هستم. به هیچ وجه ممکن نیست حواسم به اطراف پرت شود و مانند یک بطری شناور با امواج این سو و آن سو بروم.»

اگر چه جامعه آماری این پژوهش بزرگ نبوده است، اما این مطالعه نشان می‌دهد که توجه و آگاهی می‌تواند از طریق معمولی‌ترین کارهای روزمره هم به دست آید و کارهای خانه را به فرصتی برای کاهش اضطراب و استرس تبدیل نمود.

خوب یا بد، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که کسانی که با آگاهی ظرف می‌شستند، مدت زمان شستن ظرف را طولانی‌تر از زمان واقعی تخمین زده بودند و احساس کرده بودند.

لازم به ذکر است پژوهش دیگری در همین دانشگاه که در اوایل سال جاری میلادی منتشر شده بود، نشان می‌داد شستن ظرف با دست، به جای استفاده از ماشین ظرفشویی، احتمال ابتلای کودکان به آلرژی و حساسیت را تا ۴۰ درصد کاهش می‌دهد.

قدیمی‌ها در مورد بعضی از خانم‌ها می‌گفتند: «فلانی زنیت دارد»؛ این زنیتی که مادران و مادربزرگ‌ها می‌گفتند برای خودش چیزی بود درحد استانداردهای تیم ملی.

فکر نکنید به همین سادگی به هر کسی می‌گفتند «زنیت» دارد. کسی که زنیت داشت، باید در حد اعلا فرزندان باشعور و با شخصیتی تربیت می‌کرد و از آب، کره می‌گرفت، یعنی با حقوق کم همسرش هم می‌توانست سفره شاه‌عباسی پهن کند!

چنین زنی در عین زیبایی پر اولاد بود و در عین با سلیقگی کم خرج. سیاست‌مداری او در امر خانه‌داری به چرچیل پهلو می‌زد و ظرافت او در رتق و فتق امور و نگهداری شوهر و مادرشوهر داری باید زبان زد خاص و عام می‌بود.

معمولا زنانی که زنیت داشتند، قادر بودند تمام نگاه همسر خود را به خانواده و چهره بی‌مثال خودشان جلب کنند و هر طوری که می‌خواهند شوهر را مدیریت کنند!

تمام ابزار آنها هم یک سرمه و سرخاب و سفید آب و کمی عطر و یک زبان چرب و نرم بود و یک چتر زلف سیاه کرده و گیسوی خم اندر خم جانان.

حالا امروزه روز ما چطور باید زنیت داشته باشیم؟ حالا که دلبران و لولیان شوخ شیرین کار شهر آشوب بسیارند، چطور با یک دست چند هندوانه برداریم و در عین حال به اقتصاد خانواده هم لطمه نزنیم و زیبا هم بمانیم و نظر مساعد همسر را هم جلب کنیم، بی اینکه جیبش را خالی کنیم. آخر می‌گویند همسرها بعد از اینکه جیبشان خوب خالی شد، دیگر زشت و زیبا را از هم تشخیص نمی‌دهند و ممکن است زیبایی همسرشان که بینی عمل کرده و شکم چربی زدوده و چهره نقاشی شده دائمی و زلفان سیم تلفنی پیدا کرده، دیگر به چشمشان نیاید. پس تکلیف چیست؟

صفحات: 1· 2

در دهه‌ شصت هر خانواده‌ای چند بچه داشت و کمتر خانواده‌ای را می‌شد پیدا کرد که صدای شیطنت بچه‌ها از آن بیرون نیاید، اما در دهه هفتاد تعداد بچه‌های خانواده‌ها کمتر و کمتر شدند و دیگر کمتر خانواده‌ای پیدا می‌شد که بیشتر از 2 بچه داشته باشد. این روند به همین صورت ادامه داشت تا جایی که یک دهه بعد پیدا کردن خانواده جوانی که 2 بچه داشته باشند، در شهرهای بزرگی مانند تهران مقداری سخت شد و پدیده «تک‌فرزندی» روز به روز افزایش یافت. به‌گونه‌ای که دیگر کمتر زن و مرد جوانی را به‌خصوص در مناطق شهری می‌توان دید که به دلایل مختلف حاضر باشند مسئولیت بیش از یک فرزند را برعهده بگیرند.

كارشناسان مركز آمار ایران با بررسی داده‌های 2 سرشماری انجام‌شده سال‌های ۱۳۶۵ و ۱۳۹۰ درباره «پدیده تك‌فرزندی» خانواده‌های ایرانی نتیجه‌گیری كرده‌اند كه «شمار خانواده‌های تك‌فرزند از ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۰ به طور نگران‌كننده‌ای در حال افزایش است. براساس این گزارش درحالی‌كه شمار خانواده‌های تك‌فرزند در ایران سال ۱۳۶۵ یك میلیون و ۳۳۰ خانوار بوده است، در سال ۱۳۹۰ به حدود ۶ میلیون و ۵۰ هزار خانوار رسیده است. یك محاسبه ساده نشان می‌دهد شمار خانواده‌های تك‌فرزندی در فاصله ۲۵ سال از ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۰ رشدی معادل ۳۵۴ درصد را تجربه كرده است كه رشد متوسط سالانه آن به ۱۴ درصد می‌رسد. این در حالی است كه شمار خانواده‌های ایرانی در این فاصله ۴.۵ برابر شده‌اند.

صفحات: 1· 2

زمانی سکته‌ای بر علامه عارض می‌شود و خاندانش به این گمان که او به رحمت ایزدی پیوسته است وی را به خاک می‌سپارند. او پس از مدتی به هوش آمده، خود را درون قبر می‌بیند و هیچ راهی را برای خارج شدن و رهایی از آن نمی‌یابد. در آن حال نذر می‌کند که اگر خداوند او را از درون قبر نجات دهد کتابی را در تفسیر قرآن بنویسد.

در همان شب قبرش به دست فردی کفن دزد نبش می‌شود و آن گورکن پس از شکافتن قبر شروع به باز کردن کفنهای او می‌کند. در آن هنگام علامه دست او را می‌گیرد! کفن دزد از ترس، تمام بدنش به لرزه می‌افتد، علامه با او سخن می‌گوید، لیکن ترس و وحشت آن مرد بیشتر می‌شود. علامه طبرسی به منظور آرام ساختن او، ماجرای خود را شرح می‌دهد و پس از آن می‌ایستد. کفن دزد نیز آرام شده، با درخواست علامه که قادر به حرکت نبود، او را بر پشت خود می‌نهد و به منزلش می‌رساند.

طبرسی نیز به پاس زحمات آن گورکن، کفنهای خود را به همراه مقدار بسیاری پول به او هدیه می‌کند. آن مرد نیز با مشاهده این صحنه‌ها و با یاری و کمک علامه توبه کرده، از کردار گذشته‌اش از درگاه خداوند طلب آمرزش می‌کند. طبرسی نیز پس از آن به نذر خود وفا کرده، کتاب مجمع البیان را می‌نویسد.
مقبره این عالم اندیشمند در حرم مطهر و در ابتدای بست طبرسی قرار دارد.