دهه اوّل ماه ذیحجّه از ایامی است که از نظر ارزشی در روایات ما خیلی بر روی آن تأکید شده و حتی آن را با ماه مبارک رمضان مقایسه کرده‏اند. در یک آیه شریفه آمده است که: «و اذکروا الله فی ایام معدودات» ما در روایات داریم که حضرات معصومین میگویند: ایام معدودات، همان دهه اول ماه ذیحجّه است. در این ایام زیاد خدا را ذکر کنید!

اما چند روایت درباره عظمت این ایام:
در روایتی دارد: «قال رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم: مَا مِنْ أَيَّامٍ أَزْكَى عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى وَ لَا أَعْظَمَ أَجْراً مِنْ خَيْرٍ فِي عَشْرِ الْأَضْحَى»  برتر و بزرگتر از نظر اجر و پاداش در مورد اعمال، از دهه اضحی نیست؛ دهه اضحی هم همین دهه اول ذیحجه است. رسول خدا فرمود: هیچ ایامی پاکیزه

«قیل و لا الجهاد فی سبیل الله؟» به حضرت عرض شد که حتی نسبت به جهاد در راه خدا هم این ایّام با فضیلت‏تر است؟ «قال: و لا الجهاد فی سبیل الله الا رجل خرج بنفسه و ماله ثمّ لم یرجع من ذلک بشیء». حضرت فرمودند: ارزش اعمالی که انسان در این دهه انجام میدهد از جهاد فی سبیل الله هم بیشتر است؛ مگر این‏که کسی مال، جان و همه چیزش را در جهاد فی سبیل الله ببرد و هیچ چیز را هم برنگرداند؛ یعنی نه مالش بماند و نه جانش… تنها چنین چیزی است که بافضیلت‏تر از این ایّام است. این روایت گویای ارزش این ایام است.

در روایت دیگری از پیغمبر اکرم نقل شده که حضرت فرمودند: «مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَيَّامِ الْعَشْر». هیچ روزی نیست که خداوند انجام کار خیر در آن را بیشتر از این ده روز، دوست بدارد.

حالا من میخواهم یک تذکر عرض کنم.
انسان باید فرصتطلب باشد و به تعبیر علی علیه السلام که فرمود: «اغتنموا الفرص»، فرصت‏ها را غنیمت بشمارد. زمانی خواهد آمد که این فرصتها از دست ما رفته‏است و ما حسرت آن را خواهیم خورد. پس در این ایام نسبت به اعمال صالح و آدابی که وارد شده است غفلت نکنیم! به‏خصوص ادعیه وارده که همه‏اش جنبه توحیدی دارد را بخوانیم.

اصلاً از این دعاها فهمیده می‏شود که مسأله توحید در این ایّام محوریّت داشته و باید بگوییم که این دهه، دهه توحید است. راجع به حضرت موسی سلام الله علیه هم آمده است که وعده دیدار او با خداوند، در همین دهه بود، نه ماه رمضان!… اللهم صلّ علی محمد و آل محمد.

«گناه، زمینه ها، آثار و پیامدهای آن و راههای جبران گناهان» عنوان پایان نامه سطح 2 کارشناسی خانم مهدیه روشنی است که به راهنمایی استاد گرانقدر سرکار خانم موسوی تابستان 1387 تهیه و تنظیم و دفاع شده است



چکیده

 در اصطلاح قرآن کریم از گناه به عباراتی از قبیل: اثم، ذنب، فسق، جرم و … آمده است. زمینه های گناه در انسان دو صورت دارد: زمینه های درونی و زمینه های بیرونی پیدایش گناه . زمینه های درونی مثل قلب و زمینه های بیرونی مثل زمینه های خانوادگی گناه و …. همچنین گناه دارای اقسامی است: گناهان کبیره و گناهان صغیره.
 در رابطه با ضرورت شناخت گناه باید گفت که : یقیناً گناه یک بیماری است و ” بیماری گناه ” در مقایسه با انواع بیماریها از تمام آنها خطرناک تر است؛ زیرا سایر بیماریها جسم را تهدید می کند ولی بیماری گناه سلامت جسم و جان و هستی اجتماعی و سرانجام زندگی مادی و معنوی ما را تباه می کند و آخرت انسان را تیره می کند و انسان باید در پی این باشد که این بیماری را درمان کند زیرا اگر درمان نشود دارای آثار زیانباری می باشد.
 برخی از آثار زیانبار گناه در روایات معصومین (علیه السلام) ذکر شده است. مانند: 1- گناه مانع بهره گیری از الطاف فراوان پروردگار می شود. 2- مانع استجابت دعاست. 3- باعث نزول بلاهای آسمانی است. 4- سبب بروز مشکلات فردی و اجتماعی می شود و ….
امام موسی کاظم (علیه السلام ) فرمودند: خداوند متعال به موسی بن عمران (علیه السلام ) فرمودند: ای موسی به زیادتی مال خوشحال مباش و در هر حال از من غافل مباش زیرا زیادتی مال فراموشی گناه می آورد و ترک ذکر من قساوت قلب می آورد.
تکرار گناه و مداومت بر آن باعث تیرگی قلب می شود و سرانجام انسان را به گناهان بزرگتر می کشاند. در قرآن آیات متعددی در این رابطه وجود دارد. از جمله: سوره روم آیه 10 «سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب می شوند. به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آن را به سخریه گرفتند.»
همانطور که اعمال صالح ریشه ی ایمان را تقویت می کند، گناهان نیز انسان را به کفر نزدیک می کنند. گاهی انسان در اثر گناه آنچنان سقوط می کند که در مرز بین کفر و ایمان قرار می گیرد به طوری که یک گام به آن سو او را وارد وادی کفر می کند و یک گام به این سو وی را در جرگه ایمان داخل می نماید. اما بلاها و مصایبی که مومن به آن مبتلا می شود نقش زیادی در پوشاندن گناهان او دارد. و این فایده بسیار بزرگ را دارد که گناهان گذشته او را محو کند. یعنی بلا، مانند ایمان، عمل صالح، توبه، اجتناب از گناهان بزرگ و … عواملی هستند که بر اعمال بد گذشته تأثیر گذاشته و نقش پاک کنندگی دارند و کلیدهای رحمت و مغفرت پروردگار متعال هستند.
خوشبختانه این ضررهایی که بر اثر ترک وظیفه متوجه انسان شده است در بعضی از شرایط جبران پذیر خواهد بود و یا به عبارت دیگر جبران این خسارتها شرایطی دارد و در قرآن چند چیز به عنوان عوامل تکفیر گناه معرفی شده است: 1- اجتناب از گناهان کبیره 2- توبه 3- شفاعت.
 در رابطه با توبه باید گفت که توبه مسأله ای عظیم، برنامه ای بزرگ، حقیقتی فوق العاده و واقعیتی ملکوتی و عرشی است. تنها با یک استغفرا… گفتن و دچار حیا شدن و اشک ریختن به حصول نمی پیوندد زیرا توبه واقعی آنچنان مهم و با عظمت است که قسمت عمده ای از آیات و معارف الهیه به آن تعلق و اختصاص یافته است.

سال ها قبل، دبیرستانی بودم که همراه با همکلاسی هایمان رفتیم نماز جمعه، می گفتند قرار است آقا پیش نماز باشد، تا آن زمان به ایشان اقتدا نکرده بودم.

جمعیتی بود که آمده بودند، نماز در مصلی برگزار می شد، البته مصلی هنوز این مصلایی که همه جور نمایشگاه و جشنواره ای ی در آن برگزار می شود نشده بود.

یک جای بین جمعیت جاگیر شدیم و منتظر ماندیم، خطبه ها هنوز شروع نشده بود، یعنی هنوز آقا را ندیده بودم

بعد یک دفعه جمعیت صلوات فرستاد، الله اکبر گفت، و ما متوجه ورود آقا شدیم.

آقا در جایگاه قرار گرفت، و بعد از فروکش شدن احساسات جمعیت خطبه ها را شروع کرد.

و من هنوز موفق به دیدنشان نشده بودم، جمعیت که آرام گرفت چشم هایم را ریز کردم و به جایگاه دقت کردم

کم کم توانستم قیافه اشان را ببینم

هرچند دیدن زوایای مختلف چهره اشان برایم امکان پذیر نبود اما خاطره آن روز را به خوبی به یاد دارم  که با چه شور و اشتیاقی گردن می کشیدم و چشم هایم را ریز می کردم تا بتوانم کمی بهتر ایشان را تماشا کنم.

دلنوشته مریم اکبری، طلبه سال سوم

نماز جمعه زیاد می رفتم، گاهی می شد به او اقتدا کرد، نمازهای عید فطر هم اغلب به خودش اقتدا می کردم.

سال ها بود که دلم می خواست نماز ظهر روزهای ماه رمضان را هم با او نماز بخوانم اما قسمت نمی شد.

امید قریبی (بخوانید نزدیک) داشتم به دیدارش، آن هم از نزدیک…

گذشت …. شاید چند سالی از تازگی آن حال و هوا و آن عشق و آرزو گذشت

شاغل شده بودم و فکرم از خیلی چیزها دور شده بود،

مغزم یاری نمی کرد که  بخواهم به عشق ها و آرزو های گذشته ام جولان دهم، فکرهایی داشتم حول محور پول، ترقی، کمی شهرت شاید هم قدرت …

….روزی یک کارت به دستم رسید،

زنان فرهیخته، اندیشمند و صاحب نظر دعوت شده بودند برای دیدار حضوری

و من هم در آن میان بودم، بدون اینکه یادم باشد روزی همه آرزویم چنین دیداری بوده

دیدار را بیشتر از جنبه کاری می دیدم مانند همه آنهایی که در این سالهای اشتغال دیده بودم …

از 7 صبح، حوالی خیابان جمهوری بودم جمعیتی بود و من فارغ از همه حال و هواهای دوست داشتنی گذشته ام گویا در این جمع عاشق بور خورده بودم

درب ها باز شد و سبکبال تنها با یک برگ کاغذ و یک خودکار وارد شدم.

زود رسیده بودم و نزدیک ترین محل به جایگاه را برای نشستن انتخاب کردم، نیم ساعت شاید سه ربعی گذشت و …

آقایمان آرام و متبسم وارد شد…

و من به یاد آوردم ….

همه آن عشق به دیدار بازگشت، آن تاریکی که این بخش از مغزم را احاطه کرده بود محو شد، یادم آمدم که چقدر منتظر این لحظه بودم ام…

و من از نو زاده شدم

دلنوشته طلبه سال های دور حوزه علیمه کبری بهروز از اولین دیدار حضوری با رهبر انقلاب

«جايگاه عقـل از ديدگاه آيـات و روايـات» عنوان پایان نامه سطح دو (کارشناسی) خانم  منصوره نوري از طلاب مدرسه علیمه حضرت فاطمه (س) تهران است که با راهنمایی استاد گرانقدر سركارخانم فاطمه شيرازي‌كيا در زمستان 1387 تهیه، تنظيم و دفاع شده است.


چكيده
در تفكر ديني و منابع روايي اسلامي، عقل از برترين مقام و منزلت برخوردار بوده و سرچشمه وجود و ريشه و اساس آفرينش به‌شمار آمده است.
عقل در لغت از ماده عقال است. و در معناي اصطلاحي قوه بازداشتن انسان از گفتار ناپسند است. قرآن‌كريم به صورت‌هاي گوناگون بر حجيّت‌عقل تأكيد كرده‌است و در آيات فراواني بر ضرورت آن تأكيد نموده‌است؛ همچنين علاوه‌بر آيات، در رواياتي فراواني نيز بر ضرورت شناخت آن اشاره شده‌است.
عقل همواره در نظام بشري جايگاهي بس رفيع داشته ‌است، بطوري‌كه عقل را بزرگترين و ارزشمندترين گوهر انساني دانسته‌اند.
براي عقل اقسام و درجاتي ذكر شده‌است كه اقسام آن عبارت‌است‌ از عقل‌نظري و عقل‌عملي و عقل طبع و تجربه. و درجات عقل به‌ترتيب از نازل‌ترين درجه كه عقل‌بالقوه است تا بالاترين درجه كه عقل بالفعل است ادامه دارد.
مطالعه و بررسي در روايات در باب عقل حاكي‌است كه اگر اسباب فراهم‌شود، عقل قابليت تكامل دارد كه اين تكامل بواسطه علم، عمل و اخلاق بدست خواهدآمد.
اما براي عقل طبق آيات و روايات نشانه‌هايي ذكر شده‌است كه اين نشانه‌ها عبارتند از: صمت و خاموشي، انديشيدن، شور و مشورت، و تجربه‌اندوزي. اما اگر عقل تكامل نيابد، مورد لغزش قرارگرفته و زائل مي‌شود كه نشانه زوال‌عقل است.