قبل نوشت:

جایی مشغول به کار هستم که مجبورم قبل از روشن شدن هوا از منزل خارج شوم، باید حدود هفت و نیم صبح در محل کارم باشم

این ساعت حضور، سبب شده که چیزی نزدیک به پنج و نیم صبح از خواب بیدار شوم و قاعدتا تا قبل از یازده و نیم شب به رختخواب بروم.

اوایل که عادت به بیدار شدن این موقع نداشتم بسیار شاکی بود حتی می خواستم استعفا بدهم (البته این تنها دلیل نبود)

حالا بعد از یکی دو ماه عادت کرده ام و بیدار شدن برایم به سختی روزهای اول نیست

امروز در وبگردی هایم مطلبی دیدم درباره اهمیت زود بیدار شدن و زود خوابیدن با عنوان «خواب بین الطلوعین را فراموش کنید!»

یاد این ضرب المثل افتادم عدو شود سبب خیر اگر خدا بخواهد!

بسیار آموزنده

**این مطب را می توانید در ادامه ببینید

ادامه »

بعد از حدود چهل روز امروز مراسم است که دوستان دور هم جمع می شویم

متن حدیث:

قال الإمامُ الصّادقُ علیه‏ السلام : یُسألُ المَیِّتُ فی قَبرِهِ عن خَمسٍ : عن صَلاتِهِ ، وزَکاتِهِ ، وحَجِّهِ ، وصیامِهِ ، ووَلایَتِهِ إیّانا أهلَ البَیتِ ، فتَقولُ الوَلایةُ مِن جانِبِ القَبرِ للأربَعِ : ما دَخَلَ فِیکُنَّ مِن نَقصٍ فَعلَیَّ تَمامُهُ .

امروز چهلمین روز است

و پیام هایی است که از دیشب پشت سر هم می رسند و تسلیت می گویند و غم نبودنش را برایم تازه می کنند

کسی طلب قرائت فاتحه می کند و دیگری زیارت عاشورای غیر معروفه.

دیگری به نقل از بزرگان خواندن زیارت  اربعین را پیشنهاد می کند…

و همه این پیام ها خاطراتش را برایم زنده می کند، خنده هایش، جنب و جوشش، تیزهوشیش

یادم می آید سال های ابتدایی حوزه بودیم که همه به زیارت عبدالعظیم حسنی مشرف شدیم

بین نماز مغرب و عشاء، مرثیه خوانی برگزار شد، هر کسی را حالی بود و او عجیب شیون می کرد بر اهل بیت نبوت

دعا می کنم اهل بیت نگهدارش باشند در این روزگار که تنها نباشد

راستش را بخواهید هنوز هر بار که به زیارت می روم زیارت نامه خواندنش هم در گوشم می پیچد

پنج شنبه 28 دی ماه 91 از ساعت 2 تا 4 بعدازظهر  در مسجد امام رضا (ع) واقع در اتوبان شهید باقری تهران، نبش کوچه شهید نادعلی مراسمی است که همه دوستان به یادش گرد می آیند شما هم اگر دوست داشتید تشریف بیاورید

روحت شاد نعیمه نوری کمالی

در قسمت قبل گفتیم که :

1-    اخلاق، يكي از مسائل مهم است و در حقيقت يكي از اركان تشكيل دهنده دين است.
2- هدف و مقصد انبياي عظام، تكميل مكارم اخلاقي و تهذيب نفوس بوده است.
3-بسياري‏ خيال‏ مي‏كنند كه‏ نتيجه ‏دستورات‏ اسلام را،تنهادرآخرت بايد جستجوكرد.
4-اين‏مكتب‏آمده‏است‏تافقط‏سعادت‏اخروي‏انسان‏راتأمين‏كند. و به آسايش و رفاه انسان در دنيا كاري ندارد.

 و شايد همين فكر باعث شده كه برخي از جوانان معتقد به اسلام كه در عمل دنبال هوسراني و خوشگذرانيهاي زودگذر هستند، وقتي به توبه و كنار گذاشتن اشتباهات خود دعوت مي‏شوند، در پاسخ بگويند: ما جوانيم و بايد از دوران جواني و عيش و نوشهاي آن بهره ببريم، بعد از گذشت اين دوران خوش و پرطراوت، در پيري از گذشته خود توبه خواهيم كرد و بدين وسيله خود را براي پذيرش مرگ و رسيدن به سعادت آخرت و لذتهاي آن آماده خواهيم ساخت. ما هنوز وقت بسياري داريم، چرا بايد جواني خود را فدا كرده، از حالات و روزهاي خوش‏آن صرف‏نظر كنيم و نقد را به نسيه بفروشيم. چنين كارهايي ناشي از محروميت و عقب‏ماندگي ذهني است.

اين سخن، از برداشت نادرست آنها در باره برنامه‏هاي تربيتي اسلام، سرچشمه مي‏گيرد. آنان خيال مي‏كنند كه اسلام تنها براي آباداني آخرت آمده و با انسان و زندگي او در دنيا كاري ندارد و اگر او را به انجام اعمالي موظف كرده، تنها به خاطر اين است كه نتيجه آن را در آخرت ببيند و وارد بهشت شود

در منطق اينان قوانين اسلام همچون گلوله‏اي است كه از لوله تفنگي خارج مي‏شود و تنها آن نقطه آخر را هدف قرار داده و مسيري كه مي‏پيمايد، بكلي از دايره مقصود تيرانداز خارج است، در صورتي كه اگر بر اساس آيات قرآن و روايات ائمه معصومين عليهم‏السلام هدف از تعليمات اسلامي را ارزيابي كنيم، بايد آن را به چشمه آبي تشبيه كنيم كه از نقطه‏اي به جوشش در آمده تا در پايان مسير، مزرعه‏اي را سيراب كند، ليكن بر سر راه خود به تقوا و عمل صالح، در همين دنيا نيز انسان را به رستگاري و سعادت مي‏رساند.

«من عمل صالحا من ذكرٍ او انثي و هو مؤمن فلنحيينّه حيوة طيبه و لنجزينهم اجرهم باحسن ما كانوا يعملون»«هر كس از مرد و زن، عمل صالحي كه توأم با ايمان باشد انجام دهد، پس ما او را با زندگي پاك، زنده مي‏كنيم و پاداش رفتار شايسته آنها را به نحو احسن خواهيم داد.»

ملاحظه مي‏شود كه در اين آيه كريمه، زندگي پاك، نتيجه در پيش گرفتن شيوه صحيح در زندگي و انجام عمل صالح معرفي شده كه هم زندگي دنيا و هم زندگي آخرت را در بر مي‏گيرد. در اين آيه گرچه بصراحت از دنيا و آخرت نامي به ميان نيامده، ولي آيه بالا، از راحتي زندگي هر دو جهان ياد كرده است كه در حقيقت، تفسيري بر اين آيه شريفه محسوب مي‏شود.

قبل نوشت: چند روز قبل همراه با جمعی از دوستان مشرف شدیم به مشهد مقدس و نائب الزیاره شما شدیم

جمع خوب و یک دستی بودیم که سفرمان را به یاد ماندنی کرد.

——————

جایتان خالی بود در بارگاه ملکوتی امام مهربانی ها 

تا وارد حرم نشدی در مخیلات ذهن ات نمی گنجد که به پا بوسی آقا دعوت شده ای 

وارد صحن و سرایش که می شوی انگار در رویای شیرینی به سر می بری …

سلام می کنی و اذن دخول می خوانی 

دلت می گیرد خجالت  می کشی که با چه رویی 

و به کدامین عمل صالح ات اذن دخول می خوانی 

اشک امانت را می برد نفس نفس می زنی 

و کسب اجازه می کنی برای وارد شدن به بهشت زمینی 

از شرمساری و کوله بار گناهت سر بلند نمی کنی 

در دلت غوغایی است 

یادت می افته که در مقابل امام مهربانی ها ایستاده ای دلت کمی آرام می شود 

یاد داستان موسی و باران و بنده ی توبه کار می افتی 

و اشک سیل هایت همچنان جاری است در دلت توبه ای می کنی در محضر امامت 

قدم هایت را به آهستگی بر می داری و شوق زیارت در وجودت آتشی به پا 

می کند 

ادامه »