ﻣَﺜَﻠُﻬُﻢْ ﻛَﻤَﺜَﻞِ ﺍﻟﱠﱠﺬِﻯ ﺍﺳﺘَﻮْﻗَﺪَ ﻧَﺎﺭﺍً ﻓَﻠَﻤﱠﱠﺎ ﺃَﺿﺎﺀَﺕ ﻣَﺎ ﺣَﻮْﻟَﻪُ ﺫَﻫَﺐ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﺑِﻨُﻮﺭِﻫِﻢْ ﻭَ ﺗَﺮَﻛَﻬُﻢْ ﻓﻰ ﻇﻠُﻤَﺖٍ ﻟﺎ ﻳُﺒْﺼِﺮُﻭﻥَ (17) ﺻﻢﱡﱡ ﺑُﻜْﻢٌ ﻋُﻤْﻰٌ ﻓَﻬُﻢْ ﻟﺎ ﻳَﺮْﺟِﻌُﻮﻥَ (18) ﺃَﻭْ ﻛَﺼﻴﱢﱢﺐٍ ﻣﱢﱢﻦَ ﺍﻟﺴﻤَﺎﺀِ ﻓِﻴﻪِ ﻇﻠُﻤَﺖٌ ﻭَ ﺭَﻋْﺪٌ ﻭَ ﺑَﺮْﻕٌ ﻳﺠْﻌَﻠُﻮﻥَ ﺃَﺻﺒِﻌَﻬُﻢْ ﻓﻰ ﺀَﺍﺫَﺍﻧﻬِﻢ ﻣﱢﱢﻦَ ﺍﻟﺼﻮَﻋِﻖِ ﺣَﺬَﺭَ ﺍﻟْﻤَﻮْﺕِ ﻭَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻣﺤِﻴﻂ ﺑِﺎﻟْﻜَﻔِﺮِﻳﻦَ (19) ﻳَﻜﺎﺩُ ﺍﻟْﺒﺮْﻕُ ﻳﺨْﻄﻒ ﺃَﺑْﺼﺮَﻫُﻢْ ﻛﻠﱠﱠﻤَﺎ ﺃَﺿﺎﺀَ ﻟَﻬُﻢ ﻣﱠﱠﺸﻮْﺍ ﻓِﻴﻪِ ﻭَ ﺇِﺫَﺍ ﺃَﻇﻠَﻢَ ﻋَﻠَﻴﻬِﻢْ ﻗَﺎﻣُﻮﺍ ﻭَ ﻟَﻮْ ﺷﺎﺀَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻟَﺬَﻫَﺐ ﺑِﺴﻤْﻌِﻬِﻢْ ﻭَ ﺃَﺑْﺼﺮِﻫِﻢْ ﺇِﻥﱠﱠ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪَ ﻋَﻠﻰ ﻛﻞﱢﱢ ﺷﻰْﺀٍ ﻗَﺪِﻳﺮٌ (20)
ﺗﺮﺟﻤﻪ:
17 ﺁﻧﻬﺎ (ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ) ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺸﻰ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ (ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ) ﻭﻟﻰ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ (ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻭ) ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻰ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ.
18 ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺮ، ﮔﻨﮓ ﻭ ﻛﻮﺭﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ
19 ﻳﺎ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﻭ ﺻﺎﻋﻘﻪ (ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻧﻰ) ﺑﺒﺎﺭﺩ، ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻮﻧﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ).
20 ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺧﻴﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮﻕ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ، ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﻕ ﺟﺴﺘﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ (ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍ) ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ (ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻰ) ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﻮﺵ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ.
